Απαντοχή

Ανοίγει τα χέρια της να αγκαλιάσει όλο τον κόσμο.

Κι ο πόνος μεγαλώνει το στέρνο, μεγαλώνει την αγκαλιά και μικραίνει ο κόσμος και χωρά όλος.

Πεταλούδες χορεύουν και πλέκουν στεφάνι στα μαλλιά της.

Λουλούδια φυτρώνουν σιμά στα πόδια της.

Κι έρχεται ένα χελιδόνι και κάνει φωλιά στο μέρος της καρδιάς της.

Θα αντέξει άραγε το βάρος της απαντοχής...;

Η ζωή

Ο πόθος είναι ζωή.

Η αγωνία.
Η ελπίδα.
Ο φόβος.
Η χαρά.
Η έλλειψη.
Η πείνα.
Η δίψα.

Η ανάσα που διατηρεί όλα αυτά και άλλα τόσα.

Μα πάνω από όλα η αγάπη, που τα ντύνει στοργικά και τα ενδυναμώνει με το νόημα της.

Ειδάλλως παραμένουν τύποις, σε ένα σώμα που απλώς κινείται.

Ήρθα εις εαυτόν

Μετά το παιχνίδι, ο βασιλιάς και το πιόνι πάνε στο ίδιο κουτί.

- Ιταλική παροιμία -

Στην νιότη μου πολλές φορές διεκδίκησα τα δικαιώματά μου χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι, φωνάζοντας ή επιχειρηματολογώντας έχοντας την αίσθηση πως γνωρίζω, πως είμαι δυνατός, πως όλα τα μπορώ.

Πέρασαν τα χρόνια και ήρθα εις εαυτόν και συνεχίζω να έρχομαι...

Άρχισα να συνειδητοποιώ πως καλώς διεκδικούσα, αλλά κακώς το έπραξα με τον συγκεκριμένο τρόπο. 
Πως καλό είναι να νοιώθω δυνατός, αλλά η πραγματική δύναμη βρίσκεται πρωτίστως στη γνώση των ορίων μου.

Πως καλώς επιχειρηματολογούσα, αλλά δεν μπορούσα να έχω γνώση των γεγονότων καθώς και των αποτελεσμάτων που θα έφερναν οι απαιτήσεις μου και φυσικά εκτός αυτού μου έλειπε και η εμπειρία.

Η γνώση που ήρθε με τον καιρό μου έκανε σαφές το πόσο σημαντικό είναι να παραμένω στην αγάπη, να ακούω και να αποδέχομαι την διαφορετικότητα και πάνω από όλα να καταλαβαίνω τι μπορώ και ως πού...