Κυριακή 22 Μαΐου 2016

Ανακαλύπτοντας στην όμορφη Γάνδη την πιο όμορφη περιπέτεια!




Τελευταία ταξιδεύω προς μια πόλη, μια ώρα μακριά από το σπίτι μου και βλέπω τους κάμπους με τα ζωντανά να βοσκούν ή να λιάζονται και τον ήλιο να παίζει στα σύννεφα και νοιώθω μια τέτοια ανάταση που δεν την αλλάζω με τίποτα!

Μνήμες ξυπνούν από τα παιδικά μου χρόνια, τότε που ανέμελη έτρεχα στο χωριό και τα τριγύρω χωράφια και σκαρώναμε διάφορες αταξίες.

Τότε που παιδότοπός μας ήταν οι κάμποι, παιχνίδια μας οι στέρνες, τα εγκαταλειμμένα σπίτια, το ποτάμι και πάνω από όλα η παρέα που τα μετέτρεπε όλα με μαγικό τρόπο.




Όπως περνάει το τρένο από την εξοχή του Βελγίου, όλο και πιο συχνά θυμάμαι το ποίημα του Πολέμη, τότε που ακόμη υπήρχε στα σχολεία, ίσως να υπάρχει και σήμερα:
"Τι είναι η πατρίδα...; "

Και όλο και πιο συχνά πιστεύω, πως πατρίδα είναι εκεί που η καρδιά βρίσκει τον τόπο των παιδικών μας χρόνων και συνεχίζει να ζει, σαν να μην πέρασε μια μέρα από την πιο όμορφη περίοδο της ζωής μας!

Συνεχίζοντας την περιπέτεια της ζωής που λέγεται "Ανακαλύπτοντας τον κόσμο"!