Το σύνδρομο της μεγαλομανίας

Αποφάσισε η Μεγάλη Βρετανία, με όχι μεγάλη διαφορά και μεγάλο ποσοστό αποχής, να τραβήξει μόνη της μπροστά και να ξαναβρεί τα μεγαλεία της.
Το ίδιο σύνθημα, τα μεγαλεία της αυτοτέλειας, κυριαρχεί όλο και πιο πολύ στην Ευρώπη και οι κάθε λογής φοβισμένοι που ονομάζονται και ευρωσκεπτικιστές, βρήκαν την ευκαιρία να μας υπενθυμίσουν πως οι χώρες έχουν προβλήματα εξαιτίας της ευρωπαϊκής ένωσης...
Τα θετικά αυτής της ένωσης δυστυχώς μένουν εκτός πληροφόρησης, εκτός ενημέρωσης.

Μου θυμίζει γάμο που περνάει κρίση και όλα μοιάζουν ιδανικά σε έναν επικείμενο χωρισμό.
Ή όταν είσαι καιρό μόνος και όλα μοιάζουν ιδανικά σε έναν επικείμενο γάμο.
Ή ακόμη χειρότερα όταν ζεις με τα περασμένα σου μεγαλεία, με τον φόβο του αύριο να σου γανώνει το μυαλό και αδυνατείς να προσαρμοστείς στα νέα δεδομένα. Μια υπερβολική σιγουριά σε αυτά που σκέφτεσαι, χωρίς ίχνος αμφιβολίας ως την στιγμή που δεν θα μπορείς να τα έχεις πια... 

Δείγμα ανθρώπου που δεν ζούσε ευτυχισμένος ούτε όταν είχε τα μεγαλεία, αλλά ούτε όταν δεν τα έχει. Ζει κρυμμένος πίσω από τις φοβίες του και νοιώθει προστατευμένος στη φούσκα του εγώ του.
Σίγουρος για αυτά που γνωρίζει και γι αυτό που είναι, φυσικά πάντα καλύτερο από την πραγματικότητα.

Η αδυναμία του να συνυπάρχω, να μπορώ να είμαι σε ένα πολυπολιτισμικό τοπίο είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχουμε σήμερα πάνω από όλα προσωπικά!
Πολύ φοβάμαι πως είναι και ο μοναδικός δρόμος για την ανάπτυξη, προς τον πολιτισμό.
Διαφορετικά οδεύουμε προς την υπανάπτυξη, προς τα πίσω, εκεί που ο φόβος φέρνει τα χειρότερα.

Αυτό κι αν φέρνει τη γήρανση ατομικά και κοινωνικά...

Αποδοχή

Ένα πήγαινε έλα από το παρόν που κοιτά προς ένα αβέβαιο μέλλον και ησυχάζει με τις μυρωδιές και τις γεύσεις του παρελθόντος. 
Εκεί στα γνωστά, στα οικεία...

Ένα παρελθόν που δεν εκτιμήθηκε όσο του άξιζε κι ένα παρόν που δυσκολεύεται να αποκτήσει οντότητα.

Πού να σταθεί και πώς να θεατρινιστεί;

Κάθε πισογύρισμα και μιαν αποκάλυψη.
Ενίοτε σκληρή.
Ποτέ όμως χωρίς αγάπη, χωρίς συγχώρεση.

Έτσι, για να μπορέσει να σταθεί, να αφουγκραστεί, έστω και για λίγο την σκιά ενός άγνωστου εαυτού.

Πολυπολιτισμικότητα

Η Ευρώπη καταρρέει, η Ευρώπη δεν έχει μέλλον, η Ευρώπη αυτό, 

η Ευρώπη το άλλο...
Από ανάγκη ή από ευκολία αναφερόμαστε σε αυτήν σαν να είναι μια ενότητα;
Λες και δεν ξέρουμε πως από μόνη της η κάθε χώρα, κρύβει πολλές μικρές ή μεγάλες διαφοροποιήσεις.

Η Ελλάδα από μόνη της κι έχει άλλη σύνθεση στον βορρά, άλλη στην πρωτεύουσα και άλλη στην Κρήτη. Κι αυτές είναι μόνο κάποιες από τις διαφορές της.

Στο δε Βέλγιο που ζω τα τελευταία χρόνια, τι να πω...;
Κάθε πόλη και την δική της διάλεκτο και εκτός αυτού είναι και χωρισμένη σε Φλάνδρα και Βαλονία, σε ολλανδόφωνους και γαλλόφωνους, κατά τα δυο μεγάλα μέρη της χώρας, χώρια το γερμανόφωνο μικρό κομμάτι της!
Άλλες επιρροές, άλλη κουλτούρα, άλλη φιλοσοφία.

Κι όμως αυτή η εμμονή, λες και θέλει σώνει και ντε, να ομαδοποιήσει ανθρώπους και τάσεις, ίσως να γίνεται ορμώμενη και από την πολιτική· ίσως...
Ίσως και από την αίσθηση, πως ό,τι γίνεται στον μικρόκοσμό μας δεν μπορεί να μην συμβαίνει και παντού.
Οι επιρροές μιας κρίσης σίγουρα επηρεάζουν και άλλες χώρες, αλλά δεν είναι λίγο υπερβολή να νομίζουμε πως θα καταστραφούν από την κρίση μιας χώρας και όλες οι υπόλοιπες;
Ακόμη κι αυτή η λέξη κρίση, λες και είναι κάτι στιβαρό που πέφτει επάνω στις κοινωνίες από το πουθενά...

Η αξιοπιστία μιας κυβέρνησης, η σταθερότητα στις αποφάσεις, η εργατικότητα, ακόμη και η όποια τιμωρία είναι τόσο μα τόσο διαφορετικές από χώρα σε χώρα, μα τόσο διαφορετικές...

Η επιχειρηματικότητα στο Βέλγιο πχ και συγκεκριμένα στην Φλάνδρα είναι η δύναμη τους! Υποστηρίζεται με κάθε τρόπο και λειτουργούν μηχανισμοί που διευκολύνουν τον επιχειρηματία, που ως και καλύτερες τιμές στο κινητό του μπορεί να έχει, όταν κάνει την έναρξη του σε κάποιες συγκεκριμένες πόλεις!

Δεν είναι εκ προοιμίου κλέφτης, αλλά κάποιος που βοηθάει την οικονομία με την επιχείρησή του!
Δηλαδή, το ακριβώς αντίθετο από την Ελλάδα!

Τα σχέδια πόλεων είναι προγραμματισμένα για τα επόμενα χρόνια και ανοιχτά στον καθένα για να δει, που τον συμφέρει να αγοράσει και να έχει τις προοπτικές που θέλει για το μέλλον!
Μοιάζει με όνειρο κι όμως είναι αληθινό!

Μπορείς να επικοινωνήσεις με μέιλ σε οργανισμούς και δημόσιες υπηρεσίες και να έχεις μέσα σε τρεις ημέρες απάντηση!

Και να μην συνεχίσω να αναφέρομαι για την καθαριότητα, για την ευγένεια που πολλές φορές την μπερδεύουμε με το ότι ο άλλος θα μας χαρίσει το πρόστιμο, μια συμπεριφορά που μπερδεύει και εμάς τους Έλληνες!
Βλέπεις η ευγένεια πάει πάντα με το ότι θα μας χαριστούν και δεν καταλαβαίνουμε πως δεν χρειάζεται να είναι επιθετικός κάποιος για να μας πει πως χρωστάμε ή πως φταίμε σε κάτι...

Κάθε λαός και η κουλτούρα του!
Μόνο εφησυχασμός να μην υπάρχει, η αυτοεπιβεβαίωση και η σιγουριά, πως το παρελθόν μπορεί να εγγυηθεί το παρόν ή ακόμη και το μέλλον!
Η ζωή μας καθημερινά κερδίζεται!

Άλλωστε τους πολλούς επαίνους, τους αξίζει κάποιος που αυγάτισε το βιoς του ή έγινε αυτοδημιούργητος, ενώ αντίθετα κακόμοιρος είναι, κατάπτυστος και γραφικός, αυτός που είχε μεγάλη προίκα και την έφαγε όλη, και το μόνο που του έμεινε είναι να διηγείται τα περασμένα μεγαλεία πιστεύοντας, πως αυτός παραμένει το κέντρο του κόσμου και πως η δική του κρίση, πνευματική ένα κατακλείδι, θα φέρει το τέλος του κόσμου και μάλιστα σε κοινωνίες που η ανάπτυξη δεν είναι εικονική πραγματικότητα.