Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012

Η Παρθένος σήμερον



Η Παρθένος σήμερον, τον υπερούσιον τίκτει,
και η γη το σπήλαιον, τω απροσίτω προσάγει.
Άγγελοι, μετά ποιμένων δοξολογούσι.
Μάγοι δε, μετά αστέρος οδοιπορούσι.
Δι' ημάς γαρ εγεννήθη, παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός.

Υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από αυτή;
Ο Θεός ήρθε στην γη σαν απλός άνθρωπος σε απόλυτη φτώχεια για να γίνει προσιτός και στον τελευταίο άνθρωπο πάνω στη γη. Ταπεινός και κυνηγημένος ως βρέφος, αυτός που είναι ο Κύριος των πάντων και μας προσκαλεί στην αγάπη Του τώρα και πάντα!
Μια αγάπη που όλα τα αλλάζει! Μια αγάπη που μας ντύνει με τον βασιλικό χιτώνα και μας κάνει κοινωνούς στην χαρά του!
Για όσους θέλουν να δουν, ο κόσμος αυτός με τις ομορφιές του και τις ασχήμιες του αλλάζει και γίνεται γιορτή γιατί σε όλα αυτά υπάρχει Εκείνος που μας κρατάει για να μας απαλύνει τον πόνο και να μας μεγαλώνει τη χαρά. Εκείνος που μας θέλει κοντά Του όσο τίποτα άλλο. Εκείνος που μας αγαπά πιο πολύ κι από τη ζωή του. 
Η πλάση ολόκληρη αποκτά νόημα και η ζωή γίνεται πανηγύρι που η διαδρομή της οδηγεί στο φως! Το αστέρι, η αγωνία μας, μας οδηγεί σε ένα  ταξίδι ζωής για να μας δείξει τον τόπο που γεννήθηκε ο Λόγος, το πρότυπο κι ο οδηγός μας. Και είναι ο Λόγος που μας θυμίζει πως, η ζωή γίνεται καλύτερη και πως, μπορούμε να απελευθερωθούμε από όλα αυτά που μας κάνουν δυστυχισμένους και ανήμπορους. Μας περιχωρεί στην αδυναμία μας και μας συνετίζει στην πιθανή κρίση μας για τους άλλους: "Ούτε εγώ Κύριε είμαι στο πρότυπο που περιγράφεις και νιώθω, πως είναι η Σωτηρία, άρα πως να κρίνω τον διπλανό μου που ούτε και αυτός είναι κι όμως τον έχεις στην αγκαλιά σου."
Μου θυμίζει πως ότι και να κάνω, όσο βαρύ και ασήκωτο κι αν είναι, εσύ με αγκαλιάζεις και μου λες σήκω και προχώρα. Με συμβουλεύεις πως να περπατώ σε αυτόν τον κόσμο κι ότι έτσι θα μπορείς να είσαι κι εσύ μαζί μου, να μου συμπαραστέκεσαι. Και τότε καμία δυσκολία δεν θα είναι ανυπέρβλητη. Γιατί μου υποσχέθηκες, πως αυτός που ζει, ή τουλάχιστον προσπαθεί, όπως μου έδειξες, θα είναι μαζί Σου και Εσύ θα είσαι μαζί του. Ο ανώτερος πολιτισμός που ήρθες να μου διδάξεις εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια ακόμη να τον φτάσουμε εμείς οι άνθρωποι, ακόμη οι έρμοι παλεύουμε και προτιμούμε να σε αρνηθούμε παρά να σε ακολουθήσουμε, προτιμούμε να σε διώξουμε μακριά μας και να αυτοθεωθούμε, γιατί θαρρούμε πως εμείς ξέρουμε και μπορούμε να τα καταφέρουμε και χωρίς Εσένα. Γίναμε είδωλα του εαυτού μας για να μην έχουμε ανάγκη κανέναν και μαραζώσαμε μακριά από την πηγή της ζωής.
Και κάθε μέρα προσωπικά στον καθένα, και κάθε χρόνο επισήμως στην νύφη σου, στην Εκκλησία, έρχεσαι να μας θυμίσεις πως έγινες άνθρωπος  για να δείξεις τον δρόμο που οδηγεί στην ολοκλήρωσή μας, στην σωτηρία μας, για να δώσεις νόημα στα άψυχα κορμιά μας και όλη η πλάση να χαίρεται και να ψάλλει σύσσωμη το: Χριστός γεννάται σήμερον!  Ένας νέος κόσμος ήρθε κι έφερε χαρά στους αναζητητές σου Κύριε. Ένας νέος κόσμος για όσους διψούν για το πέρα από αυτό που ζούμε, για την αλήθεια και την δικαιοσύνη που γεμίζει τις καρδιές μας, για την πείνα εκείνων που ποθούν να ζήσουν στα γεμάτα!
Τι άλλο να πω, εκτός από: Δόξα τω Θεώ! Επιτέλους, ήρθε ο καιρός που η αγωνία αυτών που περίμεναν, ήλπιζαν και πίστευαν πως δεν μπορεί να ήρθαμε στη ζωή μόνο για το φαγητό, την καλοπέραση και την βιοπάλη, χωρίς ένα νόημα βαθύτερο! Ήρθες και πλήρωσες την χαρά, ήρθες και έφερες το φως σε ένα κόσμο που βασιλεύει το σκοτάδι και το ιδίον συμφέρον, ήρθες να μας ενώσεις και να μας χαρίσεις μια πολιτεία που βασιλεύει η αγάπη Σου, από εδώ, σε όσους την ποθούσαν και την ποθούν.

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Αρχιεπίσκοπος Ιλαρίων Τρόϊτσκι


 Στις 6 Δεκεμβρίου 1929, με 41 πυρετό, εξαντλημένος, μεταφέρθηκε πεζός στο νοσοκομείο «Δόκτωρ Χάαζ» ο αρχιεπίσκοπος Ιλαρίων Τρόϊτσκι, που μόλις πρόσφατα η ρωσική εκκλησία τον συναρίθμησε στη χορεία των αγίων.
Μετά από έντονη, βασανιστική δίψα και αφού ζήτησε να του φέρουν μια βυσσινάδα τον άκουσαν να ψιθυρίζει:
«Να, τώρα είμαι τελείως ελεύθερος, κανείς δεν θα με πάρει» και κατόπιν : «Τι ωραία! Τώρα είμαστε μακριά…»
Ήταν στις 15 Δεκεμβρίου που η ψυχή του πέταξε ελεύθερη προς τον Κύριο που υπηρέτησε σε όλη του τη ζωή.
Θεολόγος, συγγραφέας, καθηγητής της πνευματικής ακαδημίας της Μόσχας, ένας σημαντικός ιεροκήρυκας που τέλειωσε την ζωή του σε ένα συγκρότημα έξι νησιών, στον κόλπο Ονέγκα, στη Λευκή θάλασσα, στη βορειοδυτική Ρωσία. Μια μοναστική πολιτεία που μετατράπηκε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως το 1921.
Έζησε σε μια εποχή που μπερδεμένοι οι εκκλησιαστικοί παράγοντες για τους σκοπούς της νέας εξουσίας δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν τον κίνδυνο, που υπήρχε πίσω από την υποστήριξη της, προς την ανανεωτική τάση που υπήρχε τότε στην εκκλησία.
Ο αρχιεπίσκοπος Ιλαρίων, με μεγάλη αγάπη προς τις σπουδές για την θεολογική γνώση, τονίζοντας, όμως, πως η γνώση του Θεού είναι επιστήμη εμπειρική και πως μόνο οι καθαροί τη καρδία θα ιδούν τον Θεό και γι αυτό η αληθινή θεολογία πρέπει να είναι θεοσεβής…
Στάθηκε σε εκείνα τα δύσκολα χρόνια η κάλυψη του πατριάρχη Τύχωνα. Λάτρης της ορθοδόξου εκκλησίας και της ενότητας της, γεγονός για το οποίο πάλεψε με όλες του τις δυνάμεις κρατώντας μια στάση μη υπονόμευσης με κριτική ή αποδοκιμασία τα μέτρα της κυβέρνησης προς τους πολίτες, προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να μείνει μακριά κι από την επιδοκιμασία.
Ακόμη κι όταν ένα μέρος της εκκλησίας, με την Διακήρυξη της 29ης Ιουλίου 1927, αναγνώρισε την σοβιετική εξουσία, εκείνος, σε αυτή την αναστάτωση συγκράτησε το σχίσμα που ήταν έτοιμο να συμβεί. Προτίμησε να τηρήσει την αφοσίωση της ορθοδόξου ρωσικής εκκλησίας στον μητροπολίτη Σέργιο που την διατύπωσε. Σχίσμα με τίποτα! αναφώνησε, και συμβούλευε πως ότι κι αν αρχίσουν να μας λένε να το βλέπουμε σαν προβοκάτσια.  Γεγονός που πράγματι προβλημάτισε τους κομμουνιστές, μιας και δεν κατάφεραν να την διχάσουν με την υποστήριξη τους στην ανανεωτική εκκλησία.
Φυσικά η κυβέρνηση κατάλαβε το διπλωματικό ελιγμό του αγίου και την ενότητα που πρέσβευε και προσπάθησε να τον στριμώξει:
-         Πώς καταφέρνετε εσείς οι λειτουργοί της θρησκείας και βουλιάζετε τελείως σε αντιφάσεις; Από τη μια μεριά για σας η Αγία Γραφή είναι κάτι αναμφισβήτητο κι από την άλλη μέσα εκεί επανειλημμένα λέγεται ότι δεν υπάρχουν εξουσίες μη τεταγμένες από τον Θεό.  Όμως εσείς δεν αγαπάτε τη σοβιετική εξουσία. Τη βρίζετε, είσθε δυσαρεστημένος από αυτήν. Πώς απαντάτε, πολίτη Τρόϊτσκι στο ερώτημα αυτό;
-         Μήπως λέμε εμείς ότι η σοβιετική εξουσία δεν είναι από τον Θεό; Ναι, ασφαλώς είναι από τον Θεό. Σαν τιμωρία για τις αμαρτίες μας.
Εξορίστηκε και έζησε σε άθλιες συνθήκες ως το τέλος του, σε ηλικία 43 χρονών.
Σε συνθήκες, που, ακόμη κι αν έμενες για λίγο, θα διαπίστωνες πως δεν μπορείς να τις περιγράψεις, παρά μόνο πως αυτό που ζεις, είναι οφθαλμοφανώς ο ίδιος ο Σατανάς. Εργαζόταν, όπως κι άλλοι κρατούμενοι, ως ψαράς και ξυλοκόπος. Κι όμως ο αρχιεπίσκοπος Ιλαρίων χαιρόταν να θυμάται πως το όνομά του σήμαινε εύθυμος και να διατηρεί με ζωηρότητα την πνευματική του ευθυμία. Του άρεσε να θυμάται πως τα «Πάντα χορηγεί το Πνεύμα το Άγιον. Πρώτον μεν, αλιείς θεολόγους ανέδειξε και νυν, τους θεολόγους, αλιείς ανέδειξε…»


Άφησε κείμενα που, ένα μέρος από αυτά, μπορείς να ψηλαφίσεις, στο βιβλίο: Αρχιεπίσκοπος Ιλαρίων Τρόϊτσκι (1886-1929), από τις εκδόσεις Άθως, και να  διαπιστώσεις πως οι αλήθειες που κατέγραψε, σχεδόν, εκατό χρόνια πριν, μας αφορούν ακόμη περισσότερο σήμερα. 

Πηγή εκδόσεις Άθως: Αρχιεπίσκοπος Ιλαρίων Τρόϊτσκι