Το σύνδρομο της μεγαλομανίας

Αποφάσισε η Μεγάλη Βρετανία, με όχι μεγάλη διαφορά και μεγάλο ποσοστό αποχής, να τραβήξει μόνη της μπροστά και να ξαναβρεί τα μεγαλεία της.
Το ίδιο σύνθημα, τα μεγαλεία της αυτοτέλειας, κυριαρχεί όλο και πιο πολύ στην Ευρώπη και οι κάθε λογής φοβισμένοι που ονομάζονται και ευρωσκεπτικιστές, βρήκαν την ευκαιρία να μας υπενθυμίσουν πως οι χώρες έχουν προβλήματα εξαιτίας της ευρωπαϊκής ένωσης...
Τα θετικά αυτής της ένωσης δυστυχώς μένουν εκτός πληροφόρησης, εκτός ενημέρωσης.

Μου θυμίζει γάμο που περνάει κρίση και όλα μοιάζουν ιδανικά σε έναν επικείμενο χωρισμό.
Ή όταν είσαι καιρό μόνος και όλα μοιάζουν ιδανικά σε έναν επικείμενο γάμο.
Ή ακόμη χειρότερα όταν ζεις με τα περασμένα σου μεγαλεία, με τον φόβο του αύριο να σου γανώνει το μυαλό και αδυνατείς να προσαρμοστείς στα νέα δεδομένα. Μια υπερβολική σιγουριά σε αυτά που σκέφτεσαι, χωρίς ίχνος αμφιβολίας ως την στιγμή που δεν θα μπορείς να τα έχεις πια... 

Δείγμα ανθρώπου που δεν ζούσε ευτυχισμένος ούτε όταν είχε τα μεγαλεία, αλλά ούτε όταν δεν τα έχει. Ζει κρυμμένος πίσω από τις φοβίες του και νοιώθει προστατευμένος στη φούσκα του εγώ του.
Σίγουρος για αυτά που γνωρίζει και γι αυτό που είναι, φυσικά πάντα καλύτερο από την πραγματικότητα.

Η αδυναμία του να συνυπάρχω, να μπορώ να είμαι σε ένα πολυπολιτισμικό τοπίο είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχουμε σήμερα πάνω από όλα προσωπικά!
Πολύ φοβάμαι πως είναι και ο μοναδικός δρόμος για την ανάπτυξη, προς τον πολιτισμό.
Διαφορετικά οδεύουμε προς την υπανάπτυξη, προς τα πίσω, εκεί που ο φόβος φέρνει τα χειρότερα.

Αυτό κι αν φέρνει τη γήρανση ατομικά και κοινωνικά...