Εσένα κάπου σαγαπάω !!

Εσένα κάπου σ' αγαπάω, διάβασα σε ένα γκράφιτι στο δρόμο και μειδίασα.
Κάπου υπάρχεις στη ζωή μου, κάπου...

Μια νεαρή κοπέλα παντρεύτηκε ένα νεαρό αγόρι κι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Ή τουλάχιστον αυτό επιθυμούσαν...

Μα η ζωή απέδειξε περίτρανα πως αυτοί δεν έζησαν καλά, μιας και μετά από κάποια χρόνια χώρισαν.

Και λες, νέοι ήταν κι έκαναν λάθος επιλογή.

Μια λάθος επιλογή γιατί ο ένας ήθελε σαν τρελός να εξελιχθεί, να προχωρήσει και να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα, γιατί είχε όνειρα...

Ο άλλος όμως ήθελε τα δικά του, τις συνήθειες του, τη βολή του. Δεν είχε όνειρα ή απλώς τα όνειρά του τα συμβίβαζε και με το τίποτα, αρκεί να μην κουνηθεί από τις απόψεις του, από το σπιτάκι του και το ψωμάκι μου.

Η νεαρή κοπέλα λοιπόν με τα όνειρα, ένοιωθε να πνίγεται στα στενά όρια που ήθελε να της επιβάλει ο νεαρός, με ωραίο τρόπο, βεβαίως βεβαίως, μιας και η πραγματικότητα ήταν πως την ήθελε στην διπλανή του πολυθρόνα κι όχι ελεύθερη να πετάξει.

Από δίπλα του πάντα, για να κρατάει την χρυσή αλυσιδίτσα τόσο όσο...

Ο νεαρός πάλι, όλα τα όνειρα, ακόμη και τα δικά του τα θεωρούσε ανοησίες και πράγματα απραγματοποίητα. Κατηγορούσε την κοπέλα πως δεν αγαπούσε την απλότητα και πως κυνηγούσε τα μεγαλεία. Πως ήταν ονειροπαρμένη και πως έτσι έβαζε σε κίνδυνο τη σχέση τους. 
Όλες αυτές ήταν τρέλες και πως το πιο σημαντικό ήταν η σχέση τους και τα παιδάκια τους, και πως καλά θα έκανε να μαζευόταν και λιγάκι...

Τα χρόνια πέρασαν κι οι δύο συνέχισαν ξεχωριστές ζωές.

Τα παιδιά έμειναν με την ονειροπόλα μάνα τους και προχώρησαν ανηφοριές και κατηφοριές μαζί, και πάλεψαν άνισους αγώνες και βγήκαν κάποια στιγμή με το κεφάλι ψηλά για να συνεχίσουν να ταξιδεύουν για το επόμενο όνειρο.

Ο άλλος που αγαπούσε την βολή του, έμεινε να κάνει τη ζωή του όπως εκείνος αγαπούσε ή νόμιζε πως αγαπούσε...

Έφτασε να επιμένει πως ο δικός του τρόπος ζωής ήταν ο καλύτερος και να προσπαθεί σε κάθε ευκαιρία να μειώνει το πρώην ταίρι του ακόμη και στις κόρες του. 
Δεν μπόρεσε να δεχτεί ακόμη και μετά από χρόνια, την ύπαρξη της ελευθερίας και του ονείρου.

Οι απόψεις του σταθερές σαν τον βράχο!

Και όχι μόνο να πιστεύει πως η γυναίκα θα πρέπει να παραμένει στο ποδάρι του άντρα της και να τον υπηρετεί πιστά και να τον έχει πρώτη της προτεραιότητα, αλλά θεώρησε πως πρέπει με αυτές τις απόψεις να συμβουλεύσει και τις κόρες του.

Και αυτός ο πατέρας, που ορκίζεται πως αγαπάει τα παιδιά του και πως για τον χωρισμό ευθύνεται η τρέλα της μάνας τους για μεγαλεία, να λέει στην κόρη του:

- Ε, γιατί σιγά.. τι όνειρα έχεις εσύ;

Ε, ναι, αυτός ο πατέρας κάπου την αγαπάει την κόρη του, κάπου μέσα στο αδυσώπητα αντρικό του δίκιο, εκεί ανάμεσα στον υπέρμετρο εγωισμό του και τον ατελείωτο φόβο του για να προχωρήσει, έστω κι ένα βηματάκι πέρα από τα γνωστά του...