Η γέννηση

Χρυσές αχτίδες τραβούν της θλίψης το βάρος σε μια ραστώνη καλοκαιρινή

 που με προσκαλεί σε ενός κήπου την αυλή.

Αιχμαλωτίζεται η προσοχή με θαυμασμό, εκεί δα, στο χώμα το ταπεινό. Μια νέα ζωή μόλις ξεκινά με βιάση περισσή να σπρώχνει προς τον ουρανό με ήχο δυνατής σιωπής.

Δέηση μυστηριακή αρχίζει μες την ψυχή για κάτι που δεν έχει ματαδεί, δεν έχει καν φανταστεί, μα πιστεύει πως είναι εκεί.

Πίσω από την λάμψη των αστεριών σε μια νύχτα που χάθηκε το φεγγάρι, στο φως ουράνιου τόξου που σβήνει εκεί που σμίγει η γη κι ο ουρανός. Στο άνθος μιας μυγδαλιάς, στης πεταλούδας το ανάλαφρο πέταγμα, στο τραγούδι του αγέρα που ψιθυρίζει μέσα στα φύλλα μιας λεύκας , στο ερωτικό κελάηδημα ενός πουλιού, στο δροσερό νερό που σβήνει την δίψα του καλοκαιριού, στην απλόχωρη όαση μιας σκιάς που προσφέρει το δέντρο στα ριζά ενός μυθικού βουνού.

Και το ταξίδι ενώ ξεκινά για της ουτοπίας τα μέρη τα μακρινά, φτάνει εν τέλει σε μέρη κοντινά, μα αποκαλυπτικά, που μόνο η αγάπη ξεδιπλώνει.