Γιατί πρέπει να γίνουν εκλογές...;

Οι πολίτες ψάχνουν να βρουν τη λύση, γυρεύουν το δίκιο τους και είναι ώριμοι πλέον να "χρησιμοποιηθούν", να χειραγωγηθούν. Φωνές από προστάτες και κηδεμόνες που θέλουν το καλό μας ακούγονται από παντού. Υψώνουν τη σημαία τους και φωνάζουν για την επαναστατική διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας. Απαιτούν το δίκιο του εργάτη, εκ προοιμίου, γιατί σίγουρα όλοι οι εργάτες δεν έχουν πάντα δίκιο...Και τους πείθει πως το άτιμο το κεφάλαιο πίνει το αίμα του...  
 Φυσικά ποτέ κανείς δεν τόλμησε να μιλήσει για τον εργάτη που εκμεταλλεύεται τον εργοδότη του με πονηριά και έλλειψη εργατικότητας, και έχω το θάρρος να μιλώ από τη θέση του υπαλλήλου, αν και πιστεύω πως όλοι μας εργάτες είμαστε, ο καθένας με τον τρόπο του. Είναι ήδη αποφασισμένο και σίγουρο πως ο κάθε ένας που έχει λιγότερα είναι και αδικημένος, ενώ ο κάθε ένας που έχει άνεση οικονομική είναι ο αιμορουφήχτρας του. Από ποιον έχει βγει αυτή η τελεσίδικη απόφαση κανείς δε γνωρίζει! Εννοείται πως εξαιρούνται όλοι αυτοί που σκίζουν τα ιμάτια τους για να βγουν στην εξουσία και να μας προστατεύσουν.  Έτσι λοιπόν η φτώχεια καταδικάστηκε, ζήτω η ισότητα.  
 Μια ισότητα άνιση όμως. Γιατί πώς γίνεται να είμαστε όλοι ίσοι πραγματικά και με ποιες αξίες; Έχουμε τον ίδιο τρόπο που σκεφτόμαστε; Έχουμε τον ίδιο τρόπο που δουλεύουμε; Έχουμε τις ίδιες αντοχές;  Έχουμε τις ίδιες ικανότητες; Θέλουμε όμως όλοι να μπούμε στο κρεβάτι του Προκρούστη και να έχουμε τα ίδια μέτρα. Γιατί; γιατί είναι άδικο να μην είμαστε όλοι ίδιοι... Γιατί δεν αντέχουμε αυτό που είμαστε, ή μήπως δεν ξέρουμε τι είμαστε και έχουμε ανάγκη να ετεροπροσδιοριστούμε...; 
 Μα το μόνο που ίσως μπορούμε να διεκδικήσουμε είναι η ελευθερία μας να σκεφτούμε ορθά και να κάνουμε την σωστή επιλογή με συναίσθηση αληθινή των γεγονότων. Είτε πρόκειται για την προσωπική μας ζωή, είτε πρόκειται για ένα τόσο σοβαρό θέμα που αφορά την πατρίδα μας. Γεγονός που απαιτεί μεγάλη λεβεντιά ώστε να μπορέσω να αποδεχτώ την αλήθεια. Είναι δύσκολο πραγματικά γιατί η σκέψη μας θόλωσε και το θέλγητρο του εύκολου πλούτου μας έκανε πλαδαρούς και αναποφάσιστους,  δούλοι μιας ευμάρειας που μας έριξε στη λήθη για να μας έχει πάντα κοντά της. Είναι η ευκαιρία μας να ξυπνήσουμε τώρα που οι δυσκολίες μας τραντάζουν. Είναι η στιγμή που θα πρέπει να θυμηθούμε ποιοι είμαστε και που θέλουμε να πάμε μα και που μπορούμε να πάμε.

 Και ας συνεχίζονται οι φωνές για την καταστροφική ισότητα. Γιατί αυτοί που  εκμεταλλεύονται τον "ύπνο" μας, σπρώχνουν τα γεγονότα όλο και πιο πολύ έτσι ώστε να μεγαλώσει η εξουσία τους, η δύναμή τους, τα πλούτη τους. Και εμείς αφελείς και ανόητοι τους ακολουθούμε σα χάνοι εκεί που μας πάνε: στον γκρεμό. Αναλώσιμο είδος ο λαός που ακολουθεί τις φωνές του πλάνου οδηγού, του ψιθυρίζει για απολαύσεις που ποτέ δε θα έχει και για μέρη που ποτέ δε θα επισκεφτεί. Τον παραμυθιάζει για έναν παράδεισο υλικό που ποτέ στην ιστορία δεν υπήρξε και δε θα υπάρξει. Έναν παράδεισο ουτοπικό και απραγματοποίητο.

 Πριν λίγα χρόνια κάποια παράταξη διεκδικούσε 1400 κατώτατο μισθό. Δεν ήξερε πως κινδυνεύαμε από χρεοκοπία; Κι αν δεν ήξερε τι κάνει εκεί που είναι; Γιατί τάζει λαγούς με πετραχήλια χαϊδεύοντας τα αυτιά των ευκολόπιστων; Οι υπόλοιποι, που νίπτουν τας χείρας τους, και θέλουν να προστατέψουν τον πολύπαθο λαό, τι έκαναν τόσα χρόνια που πληρωνόντουσαν με τους παχυλούς μισθούς τους; Αδιαφορούσαν ή δεν γνώριζαν; Τότε τι ακριβώς κάνουν όταν λένε πως έχουν εκλεγεί για να υπερασπίζονται τα συμφέροντα του λαού; Ακόμη και σήμερα μαθαίνουμε πως η διαφθορά καλά κρατεί. Ακόμη και σήμερα τους ακούμε να μας τάζουν λύσεις και προοπτικές χωρίς να μας ενημερώνουν το πως θα επιτευχθούν. Μας λένε τι Δεν θα κάνουν μα ποτέ Τι ακριβώς θα κάνουν και Πως. Μήπως γιατί είναι πιο εύκολο να μας κάνουν επιθετικούς από το να μας εξηγήσουν την αλήθεια; μήπως δεν την γνωρίζουν; πράγμα πολύ πιο επικίνδυνο για την θέση που έχουν; Ή μήπως την γνωρίζουν αλλά δεν μας εμπιστεύονται για  να την μοιραστούν με μας και με όλους τους άλλους που είναι στην εξουσία, γεγονός επίσης πολύ περίεργο. Πώς να εμπιστευτώ εγώ ένα κόμα που μόνο τάζει μα δε δίνει ποτέ υλοποιήσιμες λύσεις; Πώς να εμπιστευτώ τις καταστροφικές τακτικές τους όταν καταλαβαίνω πως το μόνο που επιζητούν είναι η εξουσία και η δόξα;  Πώς θα μπορέσει να μιλήσει ο λαός όταν συνεχίζει τον ύπνο του δικαίου; Μήπως οι εκλογές αυτές είναι για να μοιραστεί εκ νέου η πίτα και το ποιος θα καταφέρει να έχει το μεγαλύτερο κομμάτι κι όχι για να δικαιωθεί ο πολύπαθος και εύπιστος άνθρωπος που αρέσκεται να φωνάζει για το δίκιο του εργάτη και να νανουρίζεται με ψευδή άσματα και ιστορίες για μικρά παιδιά;  
 Σήμερα τολμούν να μας μιλούν για μια Ελλάδα που θα βγει από το αδιέξοδο αφού με τις εκλογές θα ακούσουν αυτό που θέλει ο λαός, αδιαφορώντας ηθελημένα,  πως το μνημό(νιο)συνο γίνεται με ξένα κόλλυβα ενώ ο λογαριασμός περιμένει για να εξοφληθεί...