Η Παρθένος σήμερον

Η Παρθένος σήμερον, τον υπερούσιον τίκτει,

και η γη το σπήλαιον, τω απροσίτω προσάγει.

Άγγελοι, μετά ποιμένων δοξολογούσι.

Μάγοι δε, μετά αστέρος οδοιπορούσι.

Δι' ημάς γαρ εγεννήθη, παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός.

Υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από αυτή;

Ο Θεός ήρθε στην γη σαν απλός άνθρωπος σε απόλυτη φτώχεια για να γίνει προσιτός και στον τελευταίο άνθρωπο πάνω στη γη. Ταπεινός και κυνηγημένος ως βρέφος, αυτός που είναι ο Κύριος των πάντων και μας προσκαλεί στην αγάπη Του τώρα και πάντα!

Μια αγάπη που όλα τα αλλάζει! Μια αγάπη που μας ντύνει με τον βασιλικό χιτώνα και μας κάνει κοινωνούς στην χαρά του!

Για όσους θέλουν να δουν, ο κόσμος αυτός με τις ομορφιές του και τις ασχήμιες του αλλάζει και γίνεται γιορτή γιατί σε όλα αυτά υπάρχει Εκείνος που μας κρατάει για να μας απαλύνει τον πόνο και να μας μεγαλώνει τη χαρά. Εκείνος που μας θέλει κοντά Του όσο τίποτα άλλο. Εκείνος που μας αγαπά πιο πολύ κι από τη ζωή του. 

Η πλάση ολόκληρη αποκτά νόημα και η ζωή γίνεται πανηγύρι που η διαδρομή της οδηγεί στο φως! Το αστέρι, η αγωνία μας, μας οδηγεί σε ένα  ταξίδι ζωής για να μας δείξει τον τόπο που γεννήθηκε ο Λόγος, το πρότυπο κι ο οδηγός μας. Και είναι ο Λόγος που μας θυμίζει πως, η ζωή γίνεται καλύτερη και πως, μπορούμε να απελευθερωθούμε από όλα αυτά που μας κάνουν δυστυχισμένους και ανήμπορους. Μας περιχωρεί στην αδυναμία μας και μας συνετίζει στην πιθανή κρίση μας για τους άλλους: "Ούτε εγώ Κύριε είμαι στο πρότυπο που περιγράφεις και νιώθω, πως είναι η Σωτηρία, άρα πως να κρίνω τον διπλανό μου που ούτε και αυτός είναι κι όμως τον έχεις στην αγκαλιά σου."

Μου θυμίζει πως ότι και να κάνω, όσο βαρύ και ασήκωτο κι αν είναι, εσύ με αγκαλιάζεις και μου λες σήκω και προχώρα. Με συμβουλεύεις πως να περπατώ σε αυτόν τον κόσμο κι ότι έτσι θα μπορείς να είσαι κι εσύ μαζί μου, να μου συμπαραστέκεσαι. Και τότε καμία δυσκολία δεν θα είναι ανυπέρβλητη. Γιατί μου υποσχέθηκες, πως αυτός που ζει, ή τουλάχιστον προσπαθεί, όπως μου έδειξες, θα είναι μαζί Σου και Εσύ θα είσαι μαζί του. Ο ανώτερος πολιτισμός που ήρθες να μου διδάξεις εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια ακόμη να τον φτάσουμε εμείς οι άνθρωποι, ακόμη οι έρμοι παλεύουμε και προτιμούμε να σε αρνηθούμε παρά να σε ακολουθήσουμε, προτιμούμε να σε διώξουμε μακριά μας και να αυτοθεωθούμε, γιατί θαρρούμε πως εμείς ξέρουμε και μπορούμε να τα καταφέρουμε και χωρίς Εσένα. Γίναμε είδωλα του εαυτού μας για να μην έχουμε ανάγκη κανέναν και μαραζώσαμε μακριά από την πηγή της ζωής.

Και κάθε μέρα προσωπικά στον καθένα, και κάθε χρόνο επισήμως στην νύφη σου, στην Εκκλησία, έρχεσαι να μας θυμίσεις πως έγινες άνθρωπος  για να δείξεις τον δρόμο που οδηγεί στην ολοκλήρωσή μας, στην σωτηρία μας, για να δώσεις νόημα στα άψυχα κορμιά μας και όλη η πλάση να χαίρεται και να ψάλλει σύσσωμη το: Χριστός γεννάται σήμερον!  Ένας νέος κόσμος ήρθε κι έφερε χαρά στους αναζητητές σου Κύριε. Ένας νέος κόσμος για όσους διψούν για το πέρα από αυτό που ζούμε, για την αλήθεια και την δικαιοσύνη που γεμίζει τις καρδιές μας, για την πείνα εκείνων που ποθούν να ζήσουν στα γεμάτα!

Τι άλλο να πω, εκτός από: Δόξα τω Θεώ! Επιτέλους, ήρθε ο καιρός που η αγωνία αυτών που περίμεναν, ήλπιζαν και πίστευαν πως δεν μπορεί να ήρθαμε στη ζωή μόνο για το φαγητό, την καλοπέραση και την βιοπάλη, χωρίς ένα νόημα βαθύτερο! Ήρθες και πλήρωσες την χαρά, ήρθες και έφερες το φως σε ένα κόσμο που βασιλεύει το σκοτάδι και το ιδίον συμφέρον, ήρθες να μας ενώσεις και να μας χαρίσεις μια πολιτεία που βασιλεύει η αγάπη Σου, από εδώ, σε όσους την ποθούσαν και την ποθούν.