Στις 6 Δεκεμβρίου 1929, με 41 πυρετό, εξαντλημένος, μεταφέρθηκε πεζός στο νοσοκομείο «Δόκτωρ Χάαζ» ο αρχιεπίσκοπος Ιλαρίων Τρόϊτσκι, που μόλις πρόσφατα η ρωσική εκκλησία τον συναρίθμησε στη χορεία των αγίων.
Μετά από έντονη, βασανιστική δίψα και αφού ζήτησε να του φέρουν μια βυσσινάδα τον άκουσαν να ψιθυρίζει:
«Να, τώρα είμαι τελείως ελεύθερος, κανείς δεν θα με πάρει» και κατόπιν : «Τι ωραία! Τώρα είμαστε μακριά…»
Ήταν στις 15 Δεκεμβρίου που η ψυχή του πέταξε ελεύθερη προς τον Κύριο που υπηρέτησε σε όλη του τη ζωή.
Θεολόγος, συγγραφέας, καθηγητής της πνευματικής ακαδημίας της Μόσχας, ένας σημαντικός ιεροκήρυκας που τέλειωσε την ζωή του σε ένα συγκρότημα έξι νησιών, στον κόλπο Ονέγκα, στη Λευκή θάλασσα, στη βορειοδυτική Ρωσία. Μια μοναστική πολιτεία που μετατράπηκε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως το 1921.
Έζησε σε μια εποχή που μπερδεμένοι οι εκκλησιαστικοί παράγοντες για τους σκοπούς της νέας εξουσίας δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν τον κίνδυνο, που υπήρχε πίσω από την υποστήριξη της, προς την ανανεωτική τάση που υπήρχε τότε στην εκκλησία.
Ο αρχιεπίσκοπος Ιλαρίων, με μεγάλη αγάπη προς τις σπουδές για την θεολογική γνώση, τονίζοντας, όμως, πως η γνώση του Θεού είναι επιστήμη εμπειρική και πως μόνο οι καθαροί τη καρδία θα ιδούν τον Θεό και γι αυτό η αληθινή θεολογία πρέπει να είναι θεοσεβής…
Στάθηκε σε εκείνα τα δύσκολα χρόνια η κάλυψη του πατριάρχη Τύχωνα. Λάτρης της ορθοδόξου εκκλησίας και της ενότητας της, γεγονός για το οποίο πάλεψε με όλες του τις δυνάμεις κρατώντας μια στάση μη υπονόμευσης με κριτική ή αποδοκιμασία τα μέτρα της κυβέρνησης προς τους πολίτες, προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να μείνει μακριά κι από την επιδοκιμασία.
Ακόμη κι όταν ένα μέρος της εκκλησίας, με την Διακήρυξη της 29ης Ιουλίου 1927, αναγνώρισε την σοβιετική εξουσία, εκείνος, σε αυτή την αναστάτωση συγκράτησε το σχίσμα που ήταν έτοιμο να συμβεί. Προτίμησε να τηρήσει την αφοσίωση της ορθοδόξου ρωσικής εκκλησίας στον μητροπολίτη Σέργιο που την διατύπωσε. Σχίσμα με τίποτα! αναφώνησε, και συμβούλευε πως ότι κι αν αρχίσουν να μας λένε να το βλέπουμε σαν προβοκάτσια. Γεγονός που πράγματι προβλημάτισε τους κομμουνιστές, μιας και δεν κατάφεραν να την διχάσουν με την υποστήριξη τους στην ανανεωτική εκκλησία.
Φυσικά η κυβέρνηση κατάλαβε το διπλωματικό ελιγμό του αγίου και την ενότητα που πρέσβευε και προσπάθησε να τον στριμώξει:
- Πώς καταφέρνετε εσείς οι λειτουργοί της θρησκείας και βουλιάζετε τελείως σε αντιφάσεις; Από τη μια μεριά για σας η Αγία Γραφή είναι κάτι αναμφισβήτητο κι από την άλλη μέσα εκεί επανειλημμένα λέγεται ότι δεν υπάρχουν εξουσίες μη τεταγμένες από τον Θεό. Όμως εσείς δεν αγαπάτε τη σοβιετική εξουσία. Τη βρίζετε, είσθε δυσαρεστημένος από αυτήν. Πώς απαντάτε, πολίτη Τρόϊτσκι στο ερώτημα αυτό;
- Μήπως λέμε εμείς ότι η σοβιετική εξουσία δεν είναι από τον Θεό; Ναι, ασφαλώς είναι από τον Θεό. Σαν τιμωρία για τις αμαρτίες μας.
Εξορίστηκε και έζησε σε άθλιες συνθήκες ως το τέλος του, σε ηλικία 43 χρονών.
Σε συνθήκες, που, ακόμη κι αν έμενες για λίγο, θα διαπίστωνες πως δεν μπορείς να τις περιγράψεις, παρά μόνο πως αυτό που ζεις, είναι οφθαλμοφανώς ο ίδιος ο Σατανάς. Εργαζόταν, όπως κι άλλοι κρατούμενοι, ως ψαράς και ξυλοκόπος. Κι όμως ο αρχιεπίσκοπος Ιλαρίων χαιρόταν να θυμάται πως το όνομά του σήμαινε εύθυμος και να διατηρεί με ζωηρότητα την πνευματική του ευθυμία. Του άρεσε να θυμάται πως τα «Πάντα χορηγεί το Πνεύμα το Άγιον. Πρώτον μεν, αλιείς θεολόγους ανέδειξε και νυν, τους θεολόγους, αλιείς ανέδειξε…»
Άφησε κείμενα που, ένα μέρος από αυτά, μπορείς να ψηλαφίσεις, στο βιβλίο: Αρχιεπίσκοπος Ιλαρίων Τρόϊτσκι (1886-1929), από τις εκδόσεις Άθως, και να διαπιστώσεις πως οι αλήθειες που κατέγραψε, σχεδόν, εκατό χρόνια πριν, μας αφορούν ακόμη περισσότερο σήμερα.
Πηγή εκδόσεις Άθως: Αρχιεπίσκοπος Ιλαρίων Τρόϊτσκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου