Στο κελάρι της ψυχής

Έχεις δει τον ουρανό τελευταία; Από πότε έχεις να το κάνεις; Ένοιωσες την ανάγκη να σηκώσεις το κεφάλι σου, για να δεις το απέραντο γαλάζιο που κρύβει το άπειρο; Θέλησες να αφήσεις τον νου σου να ταξιδέψει εκεί, στο άπειρο του ουρανού; Την καρδιά σου να το ποθήσει;

Γιατί αν δεν το έχεις κάνει, μάλλον θα βρίσκεσαι σε δεινή κατάσταση... Ίσως και να μην πατάς στέρεα στη γη. Μπορεί να βλέπεις τα πόδια σου να βουλιάζουν στο απροσπέλαστο της ασφάλτου, στην βρωμιά της δύσκολης καθημερινότητας.

Δεν αντέχεται η γη χωρίς τον ουρανό! Δεν μπορείς να ζήσεις δίχως όνειρα και ελπίδες. Χωρίς λογική που να μπορεί να σε οδηγεί σε όραμα.

Σήμερα το παράλογο μας κυβερνά εντός κι εκτός μας.

Αφημένοι σε μια ξέφρενη πορεία, με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς τον γκρεμό. Μόνο που κάποιος ξέχασε να μας πει που είναι τα φρένα. Έρμαια των συνηθειών μας, των απαιτήσεων μας, της τυφλότητας μας.

Στάσου άνθρωπε, στάσου μια στιγμή και σκέψου!

Είσαι πλασμένος κι από ουρανό! Είσαι πλασμένος για να γίνεις Θεός, μην αμελείς αυτή την πρόκληση στη ζωή σου. Δες την ματαιότητα της ζωής κι αφουγκράσου το μήνυμα που σου φέρνει ο ουρανός!

Στάσου για μια στιγμή, κόψε τα δεσμά σου και δες το σήμερα σαν την ημέρα που σου χαρίστηκε το δώρο της ζωής! Μια μέρα, για να σταματήσεις να κοιτάς χαμηλά, μια μέρα για να πάψεις να στεναχωριέσαι, για να πάψεις να γκρινιάζεις και να αναστατώνεσαι.

Άδειασε τον χώρο από τις μέριμνες, άνοιξε το παραθύρι της ψυχής σου και κοίτα με τι ορμή μπαίνει το φως. Ένα κομμάτι ουρανός στο κελάρι της ψυχής, έχει στ’ αλήθεια τρομακτική δύναμη!

Κάνε αυτό το δώρο στον εαυτό σου! Του το χρωστάς!