Πορεία ζωής

Περπατώ από μια ορμή που με κρατά στη ζωή, μια ορμή που για κάποιους είναι δύναμη, μα για κάποιους άλλους είναι αδυναμία.
Επιθυμίες, πόθοι, που δεν γεύτηκα ακόμη, κρατούν την ορμή ζωντανή. Χαμένος χρόνος η ζωή που δεν στοχεύει στον στόχο, στο επίτευγμα.

Κι όμως η ζωή με κυνηγάει για ό,τι δεν έζησα, για ότι παρέλειψα και παραγκώνισα για να ακολουθήσω το όνειρο, την ιδέα. Όσο πιο κοντά στην ολοκλήρωση ενός στόχου, τόσο πιο πολύ αναβιώνουν οι καταπιεσμένοι πόθοι, οι ανικανοποίητοι στεναγμοί.

Κάθε μέρα είναι μια μέρα για να τη ζήσω ολόκληρη, με τις χαρές και τις λύπες της. Μα, δεν το κάνω... Με καλύπτει κάποιες φορές το να ονειρεύομαι κι άλλοτε πάλι το να πλέκω ιδεολογήματα στο μυαλό μου και έτσι να νοιώθω ότι ζω. Κι όμως δεν ζω!

Η απλή καθημερινότητα, άρτος επιούσιος και οίνος ευλογημένος από κρασί που καλούμαι να το γευτώ, να το πιω ως τον πάτο... Μα, νοιώθω πως θέλω κάτι που δεν μπορώ να το φτάσω. Πάντα κάτι άλλο έρχεται να μου τραβά την προσοχή, κάτι για το οποίο όμως ποτέ δεν κάνω κάτι για να το φτάσω. Μόνο ονειρεύομαι και παραμένω δίπλα στο θαυματουργό νερό σαν τον ανάπηρο ανήμπορος να βουτήξω, δίπλα στη ζωή που περνά.

Πάντα κάποιος άλλος είναι το πρόβλημα, κάποιος που δεν με βοηθά!
Θες όμως εσύ να γίνει; Θες να ζήσεις το όνειρό σου; Ή μήπως έχεις βολευτεί στην θαλπωρή του ονείρου πιστεύοντας πως αυτό είναι αρκετό;

Θέλει κόπο και τρόπο η ζωή. Θέλει τόλμη και θάρρος η πορεία μας πάνω στη γη. Για να ζήσω, αν θέλω να ζήσω την καθημερινότητά μου, αν θέλω να πάρω την ευλογία που με περιμένει, εάν και εφόσον πράξω.

Ειδάλλως θα μου πάρουν και το ένα που μπορεί να μου έχει δοθεί, μιας και δεν έχω προσπαθήσει ούτε και αυτή την καθημερινότητά μου, έτσι όπως έχει, να την αντιπροσφέρω ως αντίδωρο στον Πλάστη μου.