Ένας νέος χρόνος έρχεται

Και μετράμε ανάποδα και επιθυμούμε να μηδενίσουμε τον χρόνο! Να τον πάρουμε και πάλι από την αρχή! Να μας δοθεί ένας νέος χρόνος!
Ελπίδες, επιθυμίες, αγάπες, φόβοι, στόχοι... Όλα μπαίνουν σε αυτή την αντίστροφη μέτρηση!

5,4,3,2,1 ...! Μια νέα ζωή με περιμένει, σχεδόν μαγικά, να με πάρει και να αλλάξει τα πάντα. Ή τουλάχιστον όλα όσα δεν θέλω, όλα όσα φοβάμαι.
Και το γλέντι κρατά ως το πρωί και το ποτό ρέει άφθονο σε αυτή την απαντοχή...
Και η επόμενη ημέρα ξεκινάει και είναι ακριβώς ίδια! Οι συνάδελφοι, οι γονείς, τα παιδιά, οι σύντροφοι...εγώ... Τίποτα δεν άλλαξε!

Αν δεν βρω τη δύναμη να αλλάξω εγώ, πώς γίνεται να αλλάξει ο κόσμος και μάλιστα να περιμένω να αλλάξει μαγικά και να γίνει καλύτερος κατά τα δικά μου μέτρα;
Κι όμως... Κουρασμένοι, απελπισμένοι, κουκουλωμένοι με τον φοβισμένο εαυτούλη μας, περιμένουμε να αλλάξουν οι συνθήκες μας από μόνες τους...
Και να πεις πως δεν κοπιάζουμε, πως δεν στεναχωριόμαστε, πως δεν τρέχουμε όλη την ημέρα καταβάλλοντας τεράστιες προσπάθειες; Τότε; Τότε γιατί τίποτα δεν γίνεται; Γιατί τόσος κόπος παραμένει άκαρπος...;

Η φιλοσοφία, η αναζήτηση, είναι ο σπόρος της γέννησης του Χριστού στην καρδιά μας, δηλαδή της αλήθειας. Της Ζωής.
Αν έχω ένα κομμάτι ξύλο και το σπείρω, όσο και να κοπιάσω δεν θα ανθίσει. Χωρίς ζωή θα παραμείνει για πάντα. Κάτι θα λείπει και όσο κόπο και να καταβάλλω δεν θα αποφέρει τους καρπούς που περιμένω.
Μυστήριο μέγα η ζωή, όσο και ο θάνατος.

Στεγνός ο άνθρωπος πορεύεται. Μόνος, μιας και οι σχέσεις συνήθως δύσκολες, αδυνατεί. Μετράει το έχει του και το ξαναμετράει. Σαν άφρονας πλούσιος που επενδύει στο βιος του. Μα κάπου μέσα του γνωρίζει πως είναι ανίκανος να χαρεί βαθιά. Να ζήσει ελεύθερα, όπως του αξίζει!

Όλα μετρημένα και καταναλώσιμα. Έτσι, με τον ίδιο τρόπο μετράμε και αντίστροφα για να δούμε την αλλαγή που θα γίνει στο νέο έτος.

Όμως ας κάνουμε τη διαφορά σε αυτό το νέο έτος! Ας αρχίσουμε να αφαιρούμε όλα τα κακώς κείμενα στον τρόπο ζωής μας. Όλες τις συνήθειες εκείνες που δεν μας βοηθούν να δοξολογήσουμε, να σταματήσουμε όλες εκείνες τις πράξεις που μας κάνουν να ντρεπόμαστε.

Ας αρχίσουμε με το νέο έτος να αγαπάμε πρώτα από όλα τον δυστυχισμένο μας εαυτό που δεν λάμπει, που δεν έχει τίποτα να δείξει, παρά μόνο στέκεται ντροπαλός και αμήχανος μπροστά στο μυστήριο της δημιουργίας! Κι ας χαμογελάσουμε για την τόλμη μας να χαρούμε  με όλα τα μικρά, καθημερινά γεγονότα. Εκείνα που μας φέρνουν κοντά με όλους όσους αγαπούμε, χωρίς να απαιτούμε, να ζητούμε τίποτα από κανέναν! Μόνο να αγαπούμε και να χαιρόμαστε!

Και ναι! Δεν είναι δύσκολο! Είναι πολύ πιο εύκολο αυτό από το να γκρινιάζουμε, να στεναχωριόμαστε και να μετράμε ξανά και ξανά τι έχουμε και τι δεν έχουμε...

Και ας τον κάνουμε αυτόν τον νέο χρόνο δημιουργικό και καλύτερο!

Αμήν!