Το μεγάλο κέρδος

Σήμερα στη Δύση τα έχουμε όλα ή απλώς δεν τα έχουμε όλα.
Η κρίση μας αφαιρεί τα υλικά αγαθά και μένει ο βασιλιάς γυμνός, σε μια κοινωνία που προσμετρά την επιφάνεια ως ουσία.
Και ποια είναι η ουσία θα μου πεις...

Έλα ντε... Ποια είναι;
Μήπως δεν έχουν αξία και οι υλικές κατακτήσεις; Μήπως δεν είναι σπουδαίο να έχεις το σπιτάκι σου, τα ρούχα σου, την άνεση για να βγεις και να ψυχαγωγηθείς; Μήπως δεν είναι σημαντικό να νοιώθεις την ασφάλεια του αύριο; Τη σταθερότητα και τη σιγουριά για το ότι καλώς έχουν τα πράγματα στη ζωή σου, στην πόλη, στο κράτος και στην ευρύτερη περιοχή που ζούμε;

Σημαντικά είναι όλα αυτά που βοηθούν την ψυχούλα μας να χαλαρώσει, να ησυχάσει, να μπορέσει να δημιουργήσει και να αναπτυχθεί.

Όμως σήμερα δεν μπορούμε να τα έχουμε... Βλέπεις έχουμε κρίση. Ήρθε και στρογγυλοκάθισε και δεν λέει να φύγει.
Μας κρατάει ο φόβος σιμά του και μας κλείνει τα μάτια.

Και πως να μη φοβόμαστε, πως να μη νοιώθουμε ανασφάλεια όταν οι λογαριασμοί έρχονται και εμείς αδυνατούμε να τους πληρώσουμε ή κι αν ακόμη μπορούμε, βλέπουμε το ζωνάρι να σφίγγει όλο και περισσότερο και άσε που ο πάτος της κασέλας μας άρχισε να φαίνεται.

Και βλέποντας τριγύρω μας, φίλους και συγγενείς, φοβόμαστε πως αύριο θα έρθει κι η σειρά μας κι ότι κι εμείς θα πεινάσουμε, θα δυστυχήσουμε. Και κλεινόμαστε και μεγαλώνει ο φόβος και η καχυποψία.

Κι αυτό που μας εγκλωβίζει στην καθημερινότητα είναι στενάχωρες καταστάσεις που δεν μας αφήνουν να ζήσουμε όμορφα, δημιουργικά.

Ίσως θα βοηθούσε να ανατρέξουμε στην ιστορία, στα παραμύθια, στους προγόνους μας... Ίσως να μας βοηθήσει αν μάθουμε, πως σε δύσκολους καιρούς πάντα έτσι έκαναν οι άνθρωποι. Κλεινόντουσαν και κάποιες φορές γινόντουσαν απάνθρωποι.

Όμως η ιστορία δικαίωσε όλους αυτούς που ξεπέρασαν τον φόβο και στάθηκαν στους άλλους που αγκάλιασαν, τους δυσκολεμένους...

Η ιστορία είναι ο καλύτερος φακός για να δούμε το μέλλον.

Γιατί κι εμείς ταυτιζόμαστε με το καλό στα παραμύθια, στην ιστορία καταδικάζουμε τον κακό και θαυμάζουμε τον καλό, αυτόν που προστάτεψε τον αδύναμο.

Γιατί λοιπόν να μην "εκμεταλλευτούμε" την κρίση για να γίνουμε αυτό που θαυμάζουμε, αυτό που είναι δύσκολο να το κάνουμε όταν το ζούμε, μα τόσο όμορφο, όσο όμορφο θα είναι και το να μας θαυμάζουν τα παιδιά μας, οι απόγονοι μας, όταν γραφτεί η ιστορία η δική μας.

Ας δούμε το μέλλον μας ως παρελθόν κι ας γράψουμε την ιστορία μας εμείς, σήμερα. Με κόπο, αλλά με μεγάλα κέρδη! Κέρδη που κανείς δεν μπορεί να μας καταχραστεί, να μας τα υποτιμήσει, αλλά που μόνο σταθερή αξία έχουν και μεγάλα επιτόκια!

Και θα μου πεις, τι με νοιάζει εμένα η υστεροφημία μου, εγώ σήμερα ζω και σήμερα θέλω να με προστατέψω, εμένα και τα παιδιά μου!

Μα δεν είναι μόνο η υστεροφημία, αλλά και η σήμερον ημέρα που ζώντας την με καλοσύνη, ειρηνεύει η ψυχή και ζει πραγματικά καλά στο τώρα.

Ζώντας με το καλό, ζεις καλά. Ανοίγει η καρδιά και οι οφθαλμοί! Είμαστε πρεσβύωπες και δεν αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα, την αληθινή ζωή, την πραγματική χαρά.

Ας βάλουμε τα γυαλιά της ιστορίας κι ας αρχίσουμε να εκτιμούμε τις σχέσεις με τους ανθρώπους που έχουμε πρώτα σιμά μας κι έπειτα ας κάνουμε το καλό και σε όσους και όσο μπορούμε, που είναι πλησίον μας. Λίγα είναι αυτά που μπορούμε, μα μπορεί να είναι πολλά για κάποιον που τα έχει ανάγκη.

Ας έχει κατσίκα ο γείτονας κι εγώ που δεν έχω, ας φροντίσω να τον βοηθήσω. Κι εγώ κερδισμένος θα βγω κι ο γείτονας.
Με λεβεντιά όμως κι όχι με δουλική συμπεριφορά! Με γνώση για το ποιος είμαι και το ποιος θέλω να γίνω.

Γιατί η κατσίκα δεν δηλώνει το ποιος είμαι, αλλά η προσπάθεια να με γνωρίσω και να μου δώσω προοπτικές, είναι ανεκτίμητη περιουσία.

Όμως δυστυχώς, όλη η προπαγάνδα που γίνεται, είναι για το χρυσάφι που χάνει την αξία του κι όχι για τον αληθινό πλούτο, που κανείς δεν μπορεί να σου πάρει...