Ένα κομμάτι γης, πολύ-πολύ μικρό, ίσα με το μπόι μου, ένας
παράδεισος ανθεί.
Εκεί η πολυπόθητη ειρήνη, εκεί κι ο σπόρος της αγάπης, ολάκερος ο
κόσμος εκεί.
Θα τον βρεις πίσω από τα οχυρά του φόβου, της καχυποψίας, της
ανασφάλειας.
Μοιάζουν μεγάλα και απροσπέλαστα.
Έχουν το μυστικό της αυταπάτης, του ψεύδους και τη δύναμη να τα
χρησιμοποιούν.
Να παρουσιάζουν κάθε καλό σαν κακό, να κλείνουν τα μάτια στην
αγάπη, στη φιλία. Να δικαιολογούν κάθε μου αδικία, αλλά όλα τα λάθη των φίλων
να μου τα υποδεικνύουν.
Μεγάλη η προσπάθεια για να μην τα προσπεράσω, για να μη φτάσω
στην ομορφιά, στη γαλήνη.
Νικητής ο χαμένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου