Ιριδισμοί

Νερά κατεβάζει ο ουρανός, με δύναμη ορμητική. Χτυπούν το χώμα δυνατά.
Είχε πεθυμήσει η γης το σμίξιμό τους, ονειρευόταν το σφιχταγκαλιασμένο τους ταγκό, μα τώρα αυτό είναι κάτι άλλο, κάτι που έχει πάθος περισσό.

Αγάπη, μαζί και μίσος.

Το υπομένει χωρίς να μπορεί να αντιδράσει, να κάνει κάτι, να απαλλαγεί...

Ποτίστηκε η γης και ό,τι άλλο την συντροφεύει στην αιώνια πορεία της.

Γιόμισαν οι στέρνες, τα ρυάκια, τα ποτάμια, οι λίμνες ως και αυτή, η παντοτινή σύντροφος της, η θάλασσα, που φούσκωσε τόσο πολύ, ώστε λίγο έλειψε να χάσει το άλας της...

Μα πρόλαβε και ψήλωσε τόσο, που άγγιξε τον ουρανό και τότε άνοιξε μια γέφυρα χρωμάτων, που έφερε την πολυπόθητη αρμονία.