Από το ατομικό στο συλλογικό συμφέρον

  Η ζωή μας έχει γίνει έρμαιο μιας φοβίας. Το ότι θα χάσουμε τα πάντα. Το ότι θα χάσουμε την δουλειά, τη δυνατότητα να πληρώνουμε τους λογαριασμούς μας, να συντηρούμε ένα σπίτι για να στεγάσουμε τα κεφάλια μας.

  Φύγαμε από το ότι χαλάνε οι συνήθειες μου και φτάσαμε στο σενάριο πως θα χάσω το επίπεδο που μου θυμίζει πως ζω πάνω στη γη με μια σχετική αξιοπρέπεια.

  Αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι πως δεν μας μένουν και πολλά για να νοιώσουμε ισορροπημένοι. Σίγουρα δεν πιάνονται αυτά που έχουμε, με την έννοια του χειροπιαστού, με υλικό τρόπο, μα έχουμε τις ανθρώπινες αξίες. Η έννοια της αγάπης που κρατάει κάθε άνθρωπο όρθιο και του δίνει τη δύναμη της ελπίδας και της πίστης προς τη ζωή. Η εμπιστοσύνη στη ζωή, η εμπιστοσύνη στη διαφορετικότητα του άλλου, του αδερφού, του παιδιού μας, του συζύγου μας ή του φίλου . Η προτεραιότητα και ο σεβασμός μας στις αξίες μας βοηθά να στεκόμαστε όρθιοι και να μπορούμε να κοιτάμε ψηλά. Κάθε μηδενισμός και αγανάκτηση που είναι τυφλή μας γυρνάει πίσω σε χρόνια μαύρα που κανείς δε θα ήθελε να ξαναυπάρξουν.

  Πιστεύω ότι λειτουργούν οι αξίες και ότι υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν ότι καλύτερο μπορούν. Πως δεν θα χαθώ όσο συνεχίζω να αγαπώ και να ορθώνω το ανάστημα κόντρα σε κάθε λαϊκισμό και διασυρμό. Πως δεν μπορεί να έχουν ισοπεδωθεί όλα ξεκινώντας από τη δική μου στάση που δεν την αφήνω να πέσει στη λάσπη αλλά και στον κάθε αναγνώστη που το διαβάζει κι αναγνωρίζει τις αξίες που φέρει στα δικά του πιστεύω.

  Οι πολιτικοί μας αποδεικνύονται έρμαια μιας ατομικής δράσης που σίγουρα θα ρίξει στα τάρταρα τη χώρα μας. Αν δε λειτουργήσει σε συλλογική βάση, η χώρα μας θα περάσει από πολύ δύσκολες καταστάσεις. Όλοι μας είμαστε παιδιά αυτής της ατομικής πορείας και της στάσης μας προς τα ατομικά μας συμφέροντα σε αρκετό βαθμό για να καταλάβουμε λίγο – πολύ το αδιέξοδο ενός τέτοιου δρόμου.

  Επείγει η αλλαγή της στάσης μας προς κάτι που να μη κλείνει εμάς και το προσωπικό μας συμφέρον γιατί τότε μοιάζει με πύργο της Βαβέλ. Η συνεννόηση είναι το κλειδί μιας ομαλής μετάβασης προς μια κοινωνία που θα μπορεί να επιβιώσει και να βγει από τη τραγική δυσκολία στην οποία βρίσκεται.