Νυχτερινές ώρες

Νύχτωσε. Σταμάτησε ο θόρυβος της ημέρας.

Ξαπλώνω και εκεί στα ήσυχα και στα ζεστά σκέφτομαι... 
Οι σκέψεις περνούν αργά, η μνήμη επαναφέρει τις μικρές και μεγάλες στιγμές μου που έζησα από το πρωί ως τα τώρα. 
Αλλού πίκρες, αλλού λάθος κουβέντες.

Άλλοτε και χαρές και καρδιοχτύπια, αγωνίες ή και ειρηνικές στιγμές που μου έδωσαν απλοχωριά και γαλήνη.

Δόξα τω Θεώ! με ακούω να λέω αβίαστα.

Χαμογελώ και μαλακώνει η ψυχή μου. 

Και μετά συνεχίζω: Κύριε βοήθησέ με, δώσε μου τη δύναμη να συνεχίσω...

Άλλες φορές πάλι δεν χορταίνω να λέω: Δόξα τω Θεώ!

Κι έτσι, γλυκά, με παίρνει ο ύπνος.

Με το όνομα Του στο στόμα μου.