Τὸ Φωτόδεντρο καὶ ἡ δέκατη τέταρτη Ὀμορφιά

Οδυσσέας Ελύτης

Μ᾿ ἕνα τίποτα ἔζησα

Μονάχα οἱ λέξεις δὲ μοῦ ἀρκούσανε

Σ᾿ ἑνὸς περάσματος ἀέρα

ξεγνέθοντας ἀπόκοσμη φωνὴ τ᾿ αὐτιά μου

φχιὰ

φχιοὺ φχιού

ἐσκαρφίστηκα τὰ μύρια ὅσα

Τί γυαλόπετρες φοῦχτες

τί καλάθια φρέσκες μέλισσες καὶ σταμνιὰ φουσκωτὰ ὅπου

ἄκουγες βββ νὰ σοῦ βροντάει ὁ αἰχμάλωτος ἀέρας.

Κάτι

Κάτι δαιμονικὸ μὰ ποὺ νὰ πιάνεται σὰν σὲ δίχτυ στὸ σχῆμα τοῦ Ἀρχαγγέλου

Παραλαλοῦσα κι ἔτρεχα

Ἔφτασα κι ἀποτύπωνα τὰ κύματα στὴν ἀκοὴ ἀπ᾿ τὴ γλώσσα

- Ἔ καβάκια μαῦρα, φώναζα, κι ἐσεῖς γαλάζια δέντρα τί ξέρετε ἀπὸ μένα;

- Θόη θόη θμός

- Ἔ; Τί;

- Ἀρίηω ἠθύμως θμὸς

- Δὲν ἄκουσα τί πράγμα;

- Θμὸς θμὸς ἄδυσος

Ὥσπου τέλος ἔνιωσα

κι ἂς πᾶ᾿ νὰ μ᾿ ἔλεγαν τρελὸ

πῶς ἀπό ῾να τίποτα γίνεται ὁ Παράδεισος.

Μετρήσεις

Μετρώντας αποστάσεις, γωνίες και ύψη στη σχολή, πολύ "διασκέδασα" με μια ξαφνική διαπίστωση.

Για να κάνεις μια τοπογραφική μέτρηση με την μεγαλύτερη ακρίβεια, θα πρέπει να τοποθετήσεις κατ' αρχήν το κατάλληλο μηχάνημα.

Μετά προσπαθείς να φέρεις τα ίσα στο σύστημα μέτρησης, οριζόντια και κάθετα. Δεν είναι ότι είναι δύσκολο, μα σίγουρα θέλει κόπο και προσπάθεια. 

Άλλωστε τα μηχανήματα είναι μεγάλης ακριβείας και πρέπει κι εσύ να είσαι όσο πιο προσεκτική γίνεται, για να έχεις μια καλή μέτρηση.

Κάποιες φορές, τις περισσότερες, έχεις να αντιμετωπίσεις και τις καιρικές συνθήκες. Η βροχή και ο άνεμος δυσκολεύουν πολύ την σωστή, ακριβή απόδοση. Το κρύο, φέρνει προβλήματα σε αυτούς που θα πρέπει να παραμείνουν έξω αρκετή ώρα, ώστε να έχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Και μετά έρχεται η καταγραφή του χώρου, των μετρήσεων, του τρόπου καθώς και των σχολίων για την συγκεκριμένη χαρτογράφηση. Η εμπειρία σου πρέπει να καταγραφεί επίσης στο τέλος και εκεί τελειώνεις με την συγκεκριμένη άσκηση.

Όταν λοιπόν είδα όλη αυτή την άσκηση να ολοκληρώνεται, συνειδητοποίησα πόσο μοιάζει με περιόδους της ζωή μου.

Όλη αυτή η διαδικασία θα μπορούσε να είναι ίδια με κάποια προσωπική σχέση, ας πούμε, που με δυσκολεύει. Εστιάζω στο πρόβλημα, προσπαθώ να φέρνω τις ισορροπίες μέσα μου, με σεβασμό και εκτίμηση στον μηχανισμό λειτουργίας μου.  

Φυσικά υπάρχει και το πρόβλημα των έντονων συναισθημάτων που μοιάζουν με τις δυσκολίες που φέρνουν οι καιρικές συνθήκες και δυσκολεύουν την αξιοπιστία της παρατήρησης, μιας και μια δύσκολη σχέση ανακινεί, θολώνει τα νερά και πρέπει να περιμένω για να δω καλύτερα.

Έρχεται και το φυσικό κρύο που μοιάζει με την παγωνιά, που φέρνει η απόσταση στους ανθρώπους και έτσι κάνει την παραμονή στην συνεργασία δυσκολότερη.

Αν καταφέρω να παραμείνω, ώστε να ολοκληρώσω τις μετρήσεις, να συνειδητοποιήσω, να περιγράψω τι συμβαίνει, καθώς και το πώς μπορώ να διαχειριστώ το πρόβλημα, μετά έρχεται το δυσκολότερο μέρος της εργασίας, που είναι να κλείσω το θέμα μένοντας με την εμπειρία που θα με κάνει πιο σοφή.

Και στη ζωή, συνήθως, αυτό είναι και το δυσκολότερο κομμάτι...

Ανάσταση Χριστού θεασάμενοι...

Μόλις πέρασε η εβδομάδα των Παθών, μια εβδομάδα που θα μπορούσε να είναι μια μικρή ή μια μεγάλη περίοδος στη ζωή του καθενός μας.

Οι καλές στιγμές που μοιραζόμαστε στο κοινό τραπέζι με τους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν, η πτώση της εικόνας μας και η απόρριψη που νοιώθουμε να έχουμε υποστεί, η προδοσία, η απομόνωση...

Είτε ως θύτες, είτε ως θύματα, είτε και στα δύο.

Ανθρώπινες καταστάσεις που μας συμβαίνουν και που η εβδομάδα αυτή μας φέρνει να ζήσουμε στον οίκο του Θεού και να θυμηθούμε, να ζήσουμε μαζί Του όσα ο Υιός Του έπαθε...

 ... προσκυνήσωμεν άγιον, Κύριον, Ιησούν, τον μόνο αναμάρτητον.

Διότι Εκείνος έπαθε, όχι γιατί θέλησε να χωρέσει μέσα στα στενά όρια της ανθρώπινης ύπαρξης του τον άλλο, αλλά γιατί το ανθρώπινο γένος δεν μπορούσε και δεν μπορεί να χωρέσει Αυτόν.

Εκείνος έπαθε από Αγάπη για το ανθρώπινο γένος έστω και αν "οι γιοί των ανθρώπων" δυσκολεύονται να την κατανοήσουν.

Εκείνος έπαθε έως θανάτου και μας έδειξε, πως εκεί που μοιάζει η ζωή μας να οδηγείται στο απόλυτο σκοτάδι, στο τέλος και η απελπισία να μας σκεπάζει, εκεί και μας περιμένει για να μας τραβήξει και να μας χαρίσει την Ανάσταση.

Εκείνος έπαθε και μας απέδειξε, πόσο μεγάλη είναι η δύναμη που κρύβεται στην αδυναμία, κατά τα μέτρα τα ανθρώπινα και που το μυαλό δεν μπορεί να χωρέσει τα όσα Εκείνος φέρνει στους πιστεύοντας.

Τον Σταυρόν σου Χριστέ προσκυνούμεν και την αγίαν σου Ανάσταση υμνούμεν και δοξάζομεν·

συ γαρ ει Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όνομά σου ονομάζομεν. 

Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν την του Χριστού αγίαν ανάστασην· ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλα τω κόσμω.

Έχασε τη ζωή Του και με τον Θάνατό Του μας έδειξε πως υπάρχει Ζωή αληθινή πέρα από αυτό που φαίνεται, καταλύοντας τη φθορά.

Δια παντός ευλογούντες τον Κύριον, υμνούμεν την Ανάστασην αυτού· Σταυρόν γαρ υπομείνας δι ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.

Πως η Ζωή έχει νόημα και πως η Χαρά είναι εδώ, κρυμμένη, ίσως, κάποιες φορές, μα δεν αργεί να ξεπηδήσει μέσα από το χώμα και να θεριέψει καλύτερα από πριν.

Ο χειμώνας φεύγει και η γη καρτερικά εγκυμονεί ως τη στιγμή που και πάλι θα ανθίσει η πλάση.  Και τίποτα δεν μπορεί αυτό να το σταματήσει!

Γιατί ο Χριστός Ανέστη!

Ανέστη και έδωσε ελπίδα σε όλους μας!

Ελπίδα, καθώς και την πίστη πως η ζωή δεν μπορεί να τελειώνει τόσο παράλογα!

Πίστη πως το φως ήρθε στον κόσμο και μπορεί να μην έδιωξε τελείως το σκοτάδι, μα είναι εδώ για να φωτίσει και να δώσει δύναμη σε αυτόν που θέλει, σε αυτόν που το ζητάει, σε αυτόν που νοιώθει μόνος, αδύναμος και λίγος, μπροστά στο Μυστήριο της Ζωής!

Γιατί ο Χριστός Ανέστη, ναι, Αληθώς Ανέστη!

Βρέχει όπως και χθες και προχθές και...

Τα σύννεφα μοιάζουν να έχουν πάρει πλέον το σχήμα του ουρανού. Έγιναν ένα. Ελάχιστοι πεζοί κρατούν ομπρέλα. Όμως έπαψε πια να είναι ανάγκη η προστασία από αυτήν.

Γκρίζο τοπίο με πράσινες και λουλουδιασμένες στιγμές. Η άνοιξη είναι εδώ και το δείχνει.
Πράσινα, νεογέννητα φυλλαράκια έχουν ντύσει τα γυμνά, ως χθες, δέντρα.
Μπουμπουκιασμένα όλα τα κλαδιά, κάποια έχουν ήδη ανθίσει. Πολύχρωμα λουλουδάκια στα πάρκα.

Και εσύ είσαι αυτός που θα αποφασίσει το πού θα κοιτάξει, πού θα ρίξει την προσοχή του. Στον συννεφιασμένο ουρανό ή στην αναγέννηση της φύσης...