Ανάσταση Χριστού θεασάμενοι...

Μόλις πέρασε η εβδομάδα των Παθών, μια εβδομάδα που θα μπορούσε να είναι μια μικρή ή μια μεγάλη περίοδος στη ζωή του καθενός μας.

Οι καλές στιγμές που μοιραζόμαστε στο κοινό τραπέζι με τους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν, η πτώση της εικόνας μας και η απόρριψη που νοιώθουμε να έχουμε υποστεί, η προδοσία, η απομόνωση...

Είτε ως θύτες, είτε ως θύματα, είτε και στα δύο.

Ανθρώπινες καταστάσεις που μας συμβαίνουν και που η εβδομάδα αυτή μας φέρνει να ζήσουμε στον οίκο του Θεού και να θυμηθούμε, να ζήσουμε μαζί Του όσα ο Υιός Του έπαθε...

 ... προσκυνήσωμεν άγιον, Κύριον, Ιησούν, τον μόνο αναμάρτητον.

Διότι Εκείνος έπαθε, όχι γιατί θέλησε να χωρέσει μέσα στα στενά όρια της ανθρώπινης ύπαρξης του τον άλλο, αλλά γιατί το ανθρώπινο γένος δεν μπορούσε και δεν μπορεί να χωρέσει Αυτόν.

Εκείνος έπαθε από Αγάπη για το ανθρώπινο γένος έστω και αν "οι γιοί των ανθρώπων" δυσκολεύονται να την κατανοήσουν.

Εκείνος έπαθε έως θανάτου και μας έδειξε, πως εκεί που μοιάζει η ζωή μας να οδηγείται στο απόλυτο σκοτάδι, στο τέλος και η απελπισία να μας σκεπάζει, εκεί και μας περιμένει για να μας τραβήξει και να μας χαρίσει την Ανάσταση.

Εκείνος έπαθε και μας απέδειξε, πόσο μεγάλη είναι η δύναμη που κρύβεται στην αδυναμία, κατά τα μέτρα τα ανθρώπινα και που το μυαλό δεν μπορεί να χωρέσει τα όσα Εκείνος φέρνει στους πιστεύοντας.

Τον Σταυρόν σου Χριστέ προσκυνούμεν και την αγίαν σου Ανάσταση υμνούμεν και δοξάζομεν·

συ γαρ ει Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όνομά σου ονομάζομεν. 

Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν την του Χριστού αγίαν ανάστασην· ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλα τω κόσμω.

Έχασε τη ζωή Του και με τον Θάνατό Του μας έδειξε πως υπάρχει Ζωή αληθινή πέρα από αυτό που φαίνεται, καταλύοντας τη φθορά.

Δια παντός ευλογούντες τον Κύριον, υμνούμεν την Ανάστασην αυτού· Σταυρόν γαρ υπομείνας δι ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.

Πως η Ζωή έχει νόημα και πως η Χαρά είναι εδώ, κρυμμένη, ίσως, κάποιες φορές, μα δεν αργεί να ξεπηδήσει μέσα από το χώμα και να θεριέψει καλύτερα από πριν.

Ο χειμώνας φεύγει και η γη καρτερικά εγκυμονεί ως τη στιγμή που και πάλι θα ανθίσει η πλάση.  Και τίποτα δεν μπορεί αυτό να το σταματήσει!

Γιατί ο Χριστός Ανέστη!

Ανέστη και έδωσε ελπίδα σε όλους μας!

Ελπίδα, καθώς και την πίστη πως η ζωή δεν μπορεί να τελειώνει τόσο παράλογα!

Πίστη πως το φως ήρθε στον κόσμο και μπορεί να μην έδιωξε τελείως το σκοτάδι, μα είναι εδώ για να φωτίσει και να δώσει δύναμη σε αυτόν που θέλει, σε αυτόν που το ζητάει, σε αυτόν που νοιώθει μόνος, αδύναμος και λίγος, μπροστά στο Μυστήριο της Ζωής!

Γιατί ο Χριστός Ανέστη, ναι, Αληθώς Ανέστη!