άνθρωποι και Ιδέες

5ο Μέρος

 Στο δρόμο προς το σπίτι σκεφτόταν να μαγειρέψει κάτι μιας και θα προλάβαινε την Μακέντα. Αν ντρεπόταν να φάει μαζί του θα της το έδινε να το πάρει.  Ίσως να της έδινε και λάδι. Όχι ότι είχε παραγωγή μα αυτός μπορούσε να το αγοράσει ενώ αυτή…

Έφτασε και γεμάτος χαρά φώναξε μόλις μπήκε:

  -Μακέντα!

Διαπίστωσε όμως πως η Μακέντα είχε φύγει. Το σπίτι ήταν σχετικά καθαρό μα όχι και πάλι η κουζίνα, όπως της είχε τονίσει, και είχε αφήσει ένα σημείωμα πως τελείωσε στην ώρα που είχαν συμφωνήσει και έφυγε. Μαράθηκε κοιτώντας το ρολόι. Ήθελε ακόμη μισή ώρα ως την ώρα που είχαν συμφωνήσει.  Κι όσο κι αν αυτός επέμενε πως ήθελε πρώτα και καλύτερα να καθαρίζει την κουζίνα κι έπειτα τους άλλους χώρους, αυτή επέμενε πως δεν προλαβαίνει. Συνεννόηση δεν υπήρχε.

Και τώρα έμεινε εκεί αποσβολωμένος συνειδητοποιώντας ότι το κορίτσι αυτό έκανε ό,τι ήθελε και  διεκδικούσε απαιτητικά μόνο τα δικαιώματά της. Αυτό το τόσο ευγενικό και πρόθυμο πλάσμα είχε μεταμορφωθεί. Είχε ξεχάσει να προσφέρει και μόνο απαιτούσε. Μα πάλι σταματούσε τις σκέψεις του και θαύμαζε πόσα μπορεί να κερδίσει κανείς με αυτή την τακτική. Η Μακέντα μπορεί να έχανε σιγά-σιγά όποια δουλειά είχε βρει όμως σίγουρα θα έβρισκε καινούργιες κι όλο θα μεγάλωνε ο κύκλος της. Άλλωστε μπορεί όντως οι φίλοι του που την κατηγορούσαν να ήταν περίεργοι.  Γνώριζε καλά τα άτομα που την είχε συστήσει και ήξερε πως ήταν καλοί άνθρωποι. Ήταν όμως πολύ απορροφημένος με την ιδέα περί δικαιωμάτων και καθησύχαζε τον εαυτό του πως  ποτέ δεν ξέρεις πώς  θα φερόντουσαν σε κάποιον που τους δουλεύει.

  Την επόμενη μέρα κάποιοι γνωστοί είπανε στον Δημήτρη  πως ίσως χρειαζόντουσαν την Μακέντα εσωτερική. Θα της έδιναν έναν καλό μισθό μα και όσο ελεύθερο χρόνο χρειάζεται μέσα στην εβδομάδα για να κρατήσει και τα μεροκάματα που ακόμη είχε. Χάρηκε με αυτή την προοπτική. Θα έφτανε η Μακέντα να βγάζει περισσότερα από αυτόν, μα και να έχει και σπίτι να μένει και να τρώει. Ποιος τη χάρη της!

   Άρχισε να της τηλεφωνεί για να της πει τα νέα, ενθουσιασμένος και με την πιθανή δική του προοπτική από τα δικαιώματα που σκεφτόταν καθημερινά να διεκδικήσει στη δουλειά του. Προφανώς ήταν σε δουλειά γιατί δεν σήκωνε το τηλέφωνο της. Ήταν μια από τις συμβουλές της Μαρίας, όπως του είχε πει κάποια στιγμή που την έψαχνε παλιότερα.

  -Της έχω πει να μην σηκώνει το τηλέφωνο όταν δουλεύει σε σπίτι για να μη λένε πως μιλάει κι αργεί να κάνει τη δουλειά της. 

 Όταν έφτασε στο μαγαζί είπε στην Μαρία γεμάτος ενθουσιασμό:

  -Επιτέλους βρέθηκε σπίτι που θα μπορούσε η Μακέντα να δουλέψει μα και να μείνει.

  -Και τι θα γίνει με τα σπίτια που έχει ήδη;

  -Θα μένει μια μέρα έξω ή και κάποια πρωινά για να μπορέσει να κρατήσει τις δουλειές που ήδη έχει!

 -Δεν ξέρω αν μπορεί να κλειστεί το παιδί μέσα.  Δεν ξέρω αν την συμφέρει, γιατί έξω όταν βρει κι άλλα σπίτια θα βγάζει περισσότερα από όσα θα της δίνουν στο σπίτι εσωτερική.

  -Μα όλα τα σπίτια που πήγε δεν την ξαναπαίρνουν, άλλωστε με τον τρόπο αυτό θα βγάζει περισσότερα κι από μένα!

  -Δεν ξέρω, άσε που θα πρέπει να σταματήσει και τα μαθήματα ελληνικών. Δεν ξέρω τι να πω, ας αποφασίσει μόνη της.

Έχει κι αυτούς τους πονοκεφάλους και κάθε φορά τρέχει σε γιατρούς. Μην ξεχνάς πως εσύ έχεις κι ασφάλεια, αυτή δεν έχει τίποτα..

  -Και τι της είπανε; Είναι άσχημα; Θεραπεύεται ο πονοκέφαλός της;  

  -Της είπανε πως δεν έχει τίποτα και μάλλον είναι ψυχολογικό. Έχει πολύ άγχος. Της λέω να κάνει υπομονή και σιγά-σιγά θα βρεθούν κι άλλα σπίτια.

 Ο Δημήτρης ένοιωσε περίεργα με την αντίδραση της Μαρίας γιατί του είχε περιγράψει τον χώρο που έμενε η Μακέντα χειρότερα κι από στάβλο.

  -Πήγα στο σπίτι της χθες, του έλεγε πρόσφατα, σε ένα σπίτι κάτω στην πλατεία Κολιάτσου, που μένουν όλο μετανάστες, και κάποιοι από αυτούς μάλιστα είναι κι από αντίθετες φυλές που είναι σε έχθρα. Φοβάται να βγει έτσι και δύσει ο ήλιος. Κοιμάται σε ένα κουζινάκι και ανοίγει κάθε βράδυ ένα μικρό ράντζο που χωράει ίσα-ίσα. Ούτε κουβέρτα δεν είχε, σκεπαζόταν με το παλτουδάκι της, μέχρι που της έδωσα εγώ μία. Στο διαμέρισμα που έχει δύο δωμάτια μένουν άλλες έξι γυναίκες, μα πού χωράνε δεν μπόρεσα να καταλάβω. Κάποιες από αυτές φέρνουν και τους φίλους τους και σκέψου τι γίνεται εκεί μέσα!