Ποιά είναι τα στοιχεία που προσδιορίζουν τον Έλληνα και εν γένει τον ελληνισμό;
Ο ελληνισμός σαν έννοια, σαν λέξη, κουβαλάει, "φέρει" μιαν ιδέα, ένα όραμα, μιαν αίσθηση που πλημμυρίζει από εικόνες και αισθήματα. Παρόλα αυτά, παραμένει απροσδιόριστη και ασαφής για τους περισσότερους από εμάς που θέλουμε και πιστεύουμε πως είμαστε Έλληνες σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.
Και όσο για τις εικόνες είναι εύκολο να τις προσδιορίσουμε και να τις ορίσουμε. Θυμάμαι, με αγάπη, τις εικόνες εκείνες, που περιγράφει το περίφημο ποίημα του Ιωάννη Πολέμη: "Τι είναι η πατρίδα μας;"
Όσο για την ιδέα, το όραμα που δίνει σάρκα και οστά στον ελληνισμό είναι κάτι που μόλις μπορώ να ψηλαφίσω! Είναι η ανάγκη εκείνη, που ζητά να προσδιοριστεί, να ριζώσει, καταρχάς, εκεί που είτε νοιώθω πως ανήκω, είτε, ακόμη περισσότερο, είναι η ιστορία των πατεράδων, των παππούδων μας και ακόμη πιο πίσω.
Δυστυχώς για εμάς τους Έλληνες αυτή η επιστροφή, στο πρόσφατο παρελθόν της πατρίδας μας, κρύβει μια σκλαβιά 500 τουλάχιστον χρόνων, και μιλώ για το σύνολο της χώρας. Μπερδεμένοι λοιπόν, επιστρέφουμε στα πολύ παλαιότερα χρόνια, σαν από άρνηση, σαν από ντροπή, και είτε μένουμε σε κάτι απροσδιόριστο, είτε γινόμαστε αρχαιολάτρες χωρίς ίχνος αληθινής γνώσης.
Κι έτσι, πιστεύω, πως και η αίσθηση οφειλής, που συνήθως είχε ο Έλληνας για τον τόπο του, έγινε σήμερα ένας αυτοκαστρεπτικός ωχαδερφισμός.
Η φιλοξενία, για την οποία κάποτε διακρινόμαστε, έγινε καιροσκοπισμός και εκμετάλλευση προς τον τουρίστα που ήρθε στον ευλογημένο τόπο μας!
Το ελληνικό πνεύμα σταμάτησε να μορφώνεται και να αναζητεί την αλήθεια, κι άρχισε να στήνεται με τις ώρες στην τηλεόραση για να καταβροχθίσει αδιακρίτως και με ασάφεια από τον κάθε τυχάρπαστο, χωρίς κανένα κριτήριο.
Η Ορθοδοξία, η πίστη αυτή που μας κράτησε και μας ανέστησε από την σκλαβιά, δυστυχώς και με μεγάλη ευθύνη του ίδιου του θεσμού, αλλά και με περίσσιο από μας προοδευτισμό, την αφήσαμε στην άκρη και φτάσαμε να είμαστε δεισιδαίμονες.
Η πλούσια γλώσσα μας αντικαταστάθηκε από τα greeklish, αλοίμονό μας!
Η λεβεντιά μας εκτονώθηκε στο πως θα τα "κονομήσω" και πως θα την "φέρω" στους άλλους.
Και η περηφάνια αυτού του λαού αντί να τον κάνει να προκόψει, να δημιουργήσει και να εξελιχθεί, τον έκανε κενόδοξο και αλαζόνα!
Η επιβίωση του ελληνισμού δεν θα έρθει αν δεν μελετήσουμε και δεν θελήσουμε να μας γνωρίσουμε αληθινά, γιατί πλέον δεν αρκεί να αγαπάμε τη χώρα μας, αλλά πρέπει και να την ξαναανακαλύψουμε!
Μας λείπει η πίστη, η έρευνα και η παιδεία, και όχι μόνο στα σχολεία μας, μα το αληθινό ενδιαφέρον όλων μας, σε μια γενικότερη μόρφωση που έχει να κάνει με τον πολιτισμό μας, τις παραδόσεις μας, την ιστορία μας και πάνω από όλα την Ορθοδοξία. Χρειαζόμαστε πολύ δουλειά αν θέλουμε να δούμε το έθνος μας να λάμψει και πάλι στην υφήλιο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου