Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ

Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ
γιατί ποτέ να σ' αποκτήσω
δεν μπορώ

Γυρνάει στο νου μου ξανά και ξανά. Κι ενώ στην αρχή σκεφτόμουν κανονικά όπλα άρχισα να σκέφτομαι πως κατά κάποιο τρόπο όλοι μας οπλοφορούμε.

Οπλοφορώ γιατί δεν πιστεύω στον εαυτό μου, δεν νοιώθω ήσυχη με ότι είμαι και...

Ζηλεύω την γυναίκα που πλησιάζει τον άντρα μου, φοβάμαι πως θα μου τον πάρει γιατί σίγουρα εγώ δεν του αξίζω!

Φοβάμαι την νύκτα να κυκλοφορώ γιατί τον φόβο τον κουβαλώ μαζί μου συνέχεια και δεν τον ανιχνεύω παρά μόνο στο σκοτάδι που είναι πιο εύκολα ορατός!

Αντιπαθώ την γειτόνισσα διότι μου χαλάει την ησυχία μου! Και βεβαίως-βεβαίως δεν μπορεί αυτή να είναι καλύτερη από μένα, άσε που μπορεί να μη με χωνεύει!

Στεναχωριέμαι που είμαι μόνη μου και δεν μπορώ με τίποτα να βρω φίλους, άλλωστε έπρεπε ήδη να έχουν ζητήσει την παρέα μου  εμένα που είμαι τόσο καλή ενώ όλοι οι άλλοι…!

Γκρινιάζω γιατί τίποτα δεν πάει καλά σε τούτη τη χώρα κι εγώ βοηθώ με την μίζερη στάση μου να συνεχίσει να μην πηγαίνει τίποτα καλά σε αυτή τη χώρα!

 Εκνευρίζομαι με τους άλλους γιατί  θέλουν να μου πάρουν τα πρωτεία μα και τον χώρο μου. Μου θυμίζουν πως δεν είμαι ο μόνος άρχοντας σε τούτο τον κόσμο!

Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ και βάζω ανάμεσα σε μένα και στους άλλους την άμυνα μου για να τους δείξω πως...

  -Ξέρεις ποια είμαι εγώ!; Αυτή που σε ξέρει απ' την καλή κι απ' την ανάποδη και θα σε πυροβολήσω πριν με προλάβεις!

Κι όμως δεν έχουμε ιδέα ποιος είναι ο άλλος και πως να τον αντιμετωπίσουμε. Βλέπουμε μόνο τους φόβους μας που κτίσαμε πάνω τους. Φόβος για  τους πραγματικούς άλλους μα και φόβος για να δούμε εμάς! Φόβος και απέραντη μοναξιά.

Γιατί ο άλλος είναι κάτι που μας συμπληρώνει και ποτέ μα ποτέ δε μας αντικαθιστά. Είναι αναντικατάστατος όπως κι εγώ. Είναι μοναδικός όπως κι εγώ. Και μόνο όταν με σεβαστώ και με αναγνωρίσω θα μπορέσω να με αποκτήσω και έτσι να νιώσω πλουσιότερη με αυτό που είμαι κι όχι  κενή με αυτό που νομίζω πως δεν έχω.