Φιλίες

Ανοίγω τον υπολογιστή μου και ανοίγω ένα παράθυρο, όχι του δωματίου μου που κοιτά απλά απέναντι, μα ένα "παράθυρο" στο διαδικτυακό σύμπαν, σε έναν κόσμο ο οποίος έχει τη δύναμη να κινεί τα νήματα σε μια επανάσταση, να βγάζει στη φόρα τα άπλυτα διπλωματικών συζητήσεων, να δημιουργεί φιλίες από την μια άκρη του πλανήτη στην άλλη. 

 Μαθαίνω τα νέα, άμεσα, με το που τα γράφει κάποιος διάσημος ή άσημος. Μιλάς ή μάλλον γράφεις τι σκέφτεσαι, ή "σκουντάς" κάποιον ή κοινοποιείς κάτι και το μαθαίνουν οι φίλοι σου, οι φίλοι των φίλων σου και πάει λέγοντας. Φτάνεις να έχεις εκατό, διακόσιους, τριακόσιους και ακόμη παραπάνω φίλους. Από την καρέκλα του σπιτιού σου απλά και μόνο κουνώντας το δακτυλάκι σου και λέγοντας-γράφοντας ότι  σου’ ρθει. Έτσι απλά!

 Τόσα και τόσα κείμενα λογοτεχνικά, φιλοσοφικά ή ότι άλλο περί φιλίας, περί δεσμών καρδιακών που μια αναζήτηση φίλων είναι το υπέρτατο αγαθό και για να μπορέσει να το αποκτήσει ο άνθρωπος πρέπει πρώτα να κατακτήσει τη γνώση και την αρετή. Σχέσεις  τόσο δυνατές που μπορεί να μας στηρίξουν πραγματικά μα και που όταν χαλάσουν ή διαλυθούν, αφήνουν πίσω τους σημάδια βαριάς θλίψης και στεναχώριας ίδιας με αυτά του θανάτου έχουν πλέον παρακαμφθεί.

 

 Στην εποχή μας πια, στην εποχή της ταχύτητας, της ιδιωτικότητας, της απομόνωσης μα και της ευκολίας μπορεί κάποιος να έχει εκατοντάδες φίλους… Ανώδυνα, ξεκούραστα. Γίνεσαι πρόσωπο-απρόσωπο σε ένα "παράθυρο" στον διαδικτυακό κόσμο που ενώνει αποστάσεις τεράστιες σε έναν ανύπαρκτο τόπο. Κάνει "σκουντήματα", "πειράγματα", κοινοποιήσεις και δηλώνει τι σκέφτεται στον τεράστιο, σκοτεινό κόσμο των διάφορων βιβλίων γνωριμίας.

 Η προσοχή μας γίνεται πολυδιάστατη, όλοι οι φίλοι μας έχουν κάτι να μας πουν από ‘κει που είναι και εμείς κάτι να τους πούμε από τον δικό μας χώρο. Ανταλλάσουμε πληροφορίες, μουσικά ακούσματα, ταινίες, φωτογραφίες κι αοριστολογίες.    

 Ζούμε με την ψευδαίσθηση μιας μεγάλης παρέας που αφήνει τεράστιες δυνατότητες στις προβολές μας για τα πρόσωπα των άλλων. Ανιχνεύουμε τις αλήθειες τους μέσα από άσκοπες κουβέντες και νοιώθουμε σιγουριά πως αυτό που γεννά η φαντασία μας σαν ανταπόκριση στη πληροφόρηση που λαμβάνουμε είναι αλήθεια. Κι όλο κι ανοίγουμε πιο πολλά "παράθυρα" στο "παράθυρο" του υπολογιστή μας.

  Μπερδευόμαστε με τα συναισθήματα μας που παρ’ όλους τους φίλους μας νιώθουμε όλο και πιο μόνοι, που παρ’ όλες τις γνωριμίες μας δεν έχουμε ούτε έναν στο πλάι μας, που παρ’ όλα τα "ανοικτά παράθυρα" ζούμε σε όλο και πιο σκοτεινά δωμάτια.

Μόνοι και αγέλαστοι

Μόνοι και πικραμένοι

Μόνοι κι απογοητευμένοι